”The ants were my friends
they blow into the wind
the ants were blowin’ in the wind”

Wie kent het niet, dit lied
over mieren die mijn vrienden waren
mijn vrienden die wegwaaiden in de wind.

Als kind hoorde ik dit uit nonkel Bob’s
pijnlijk hese kraaienstrot
het lied ontroerde mij vooral
vanwege die weg gewaaide vrienden.

Veel later pas toen ik de zingtekst las
vond ik mijn fonetische hertaling
oprecht beter dan het origineel en
onbedoeld poëtischer.