Als informant van inlichtingen kom je op plekken waar je anders nooit zou komen.
Sommigen zeggen dat ze ergens niet dood gevonden willen worden, ik snap deze redenering nooit, juist voor dit doel zijn deze locaties bij uitstek geschikt. Bedrijventerreinen, autobeurzen, meubelboulevards, pretparken, golfterreinen.
De mensen die ik schaduw regelen hun zaakjes bij voorkeur op dit soort obscure locaties.
Voor ik in dienst trad deed ik de opleiding No Profile, een gedegen onopvallendheidstraining, ik slaagde cum laude. In een bos lijk ik op een boom, onder meubels verander ik gehurkt in een chesterfield, onder golfers word ik een hole. Niemand heeft mij in de gaten, dacht ik.
De vervolgopleiding Undetected leidde op tot professioneel negeren, ik slaagde met een mager zesje.
Soms herken ik mijzelf niet als ik in de spiegel kijk en dan weet ik weer dat alles in orde is.
Al mijn inlichtingen zijn uiteraard geheim, je zou denken, makkelijk werk je verzint wat data en klaar. Maar mijn baas heeft mij toevertrouwd: ‘Weet dat jij zelf ook permanent geschaduwd wordt’
‘Zo werkt de dienst op basis van vertrouwen en je voelt je nooit alleen, vreemde ogen waken over jou, daarom heten wij ‘veiligheidsdienst”
Je weet natuurlijk dat het onzin is, onuitvoerbaar en toch werkt het, als het idee eenmaal in je is geplant raak je het bekeken worden niet meer kwijt.
Zodra je negeert bevestig je datgene wat je negeert, even sterk als een staande ovatie.