In de avonden voert onze hond ons
langs de kerstverlichte aquaria waar
buurtgenoten warm in zwemmen.
langs de kerstverlichte aquaria waar
buurtgenoten warm in zwemmen.
Achter het glas geen wild geplons,
men eet elkaar niet op, geen gevaar
gezelligheid laat zich niet temmen.
Koning Winter is bijna ambtloos vorst,
dooi is wat de aardkorst nu beheerst.
Onze jonge hond eet voor het eerst
’n verse sneeuwbal voor de dorst.
Wat een prachtig wintergedicht. Zo beeldend. Zo herkenbaar. Ik kan alleen maar zeggen… Chapeau!