Er schijnt zich op ons wegenstelsel een bevrijdend fenomeen voor te doen.
Het wordt aan het ‘toeziend’ oog onttrokken omdat het eigenlijk een verboden vrucht is in het werkgeversparadijs van staatsbedrijf bv-Nederland.
Heimelijk Filegeluk.
Men geniet in het geniep van het stapvoets voortkruipen en het langdurig stilstaan op het luxe asfalt. Het kan sommigen niet lang genoeg duren. U kent vast het heimelijk verlangen om ingesneeuwd te raken…?

Er is een verband tussen traagheid en welbevinden en tussen stilstaan en geluk.
Er bestaat een zekere belevingssnelheid voor de mens waar de mens bij floreert,
waarbij de mens optimaal tot bloei komt.
In de gedwongen filemeditatie ontdekken steeds meer ingeblikten dat stilstaan geluk is. Dat je voor geluk niets hoeft te doen, uitermate ambitieondermijnend dus.

Het neo-moderne leven is gelegaliseerde slavernij. Met de zweep van tijd is geld worden de slaven voortgejaagd over *Gods wegen die ondoorgrondelijk en zelden aangenaam zijn.

*(lees voor God: marktkoopman, de marktleider dicteert het opbrengst quotum van de slaaf)

Stilstaan is uiterst aangenaam…als je je eraan overgeeft.
Overgave is een sleutel die alle poorten opent.

In de file is de slaaf even een ‘vrijgestelde’ , vrij van dwangarbeid op de cijferplantages van de marktgodheid. Geen bereik, geen gezeik…
Het verkeersinfarct is het begin van genezing voor een opgebrande slavenstaat.
Een staat die zich baseert op het opbranden van menselijk kapitaal realiseert een hel op aarde.
De opstand zal komen in de vorm van volkomen stil staan.

‘Je kunt de vrijgestelde slaaf een worst voorhouden, maar dat zal hem worst zijn, eenmaal vrij is voor immer’
F. Wildesheim