“Wat een imposante boekenkast heeft u hier!”
“Ja, mijn vader was een begenadigd timmerman”
“Ik doelde eigenlijk meer op de inhoud”
“U denkt toch zeker niet dat ik ze allemaal gelezen heb?”
“U bent toch recensent?”
“Inderdaad, ik krijg alle eerste drukken gratis thuisgestuurd”
“Maar uit hoofde van uw beroep bent u toch gebonden ze te lezen?”
“Welnee…, de boeken zijn gebonden om een pakkend verhaal samen te vatten, en ik ben zo vrij ze weg te leggen als de tekst mij verveelt”
“Toch staat u landelijke bekend als een mild criticus!”
“Ik heb altijd positieve kritieken geschreven zelfs over de meest onleesbare meesterwerken”
“Waarom eigenlijk, u moet toch toekomstige lezers behoeden voor miskopen of..”
“Dat ziet u verkeerd, iedere poging om een boek te maken verdient mijn waardering, het omzetten van daden in woorden vereist een enorme inspanning, bovendien geeft de uitgever mij een boekenbon, een kwestie van wederzijds respect”
“U leest dus niet ieder boek van kaft tot kaft?”
“Dat wisselt: van beginzin en eindalinea, diagonaal, tot de helft, sprongsgewijs, ik ben nooit een veellezer geweest!”
“Dat is toch wonderlijk, u staat bekend als een cultuurdrager bij uitstek”
“Ik draag geen cultuur, de uitgeverscultuur draagt mij op handen, kijk…stel dat ik al deze boeken gelezen had of zelfs maar één exemplaar….wil dat soms zeggen dat ik de inhoud dan ook begrepen heb?
“Nee, ik zou ook niet zo gauw een absoluut criterium voor begrip kunnen bedenken”
“Precies, over het algemeen denken lezers dat ze het boek begrepen hebben, dan noemen ze het een goed boek, terwijl het vaak niet meer is dan een bevestiging van hun eigen ideeën, angsten of verlangens”
“U bedoelt: je kunt alleen herkennen wat er al in je zit?”
“Zoiets ja, wat je niet herkent daar kun je je niet mee identificeren”
“Maar science-fiction dan, dat draait om pure vervreemding!”
“Ook dat genre gaat alleen maar over angst en verlangen, angst voor bizarre ideeën en verlangen naar bizarre avonturen”
“Science-fiction is zeer populair, wat zegt dat over…?”
“Het duidt op een chronische verveling bij de lezer en op een cultuur van mechanische herhaling,”
“Een vlucht dus?”
“Lezen geeft de mens vleugels”
“Kijk die zwaluwstaarten in de kast, uw vader kon er wat van!”