Het leek in de vage verte
ergens op Bach á la Monk.
Zij speelde piano op jouw
vingers, als toetsen klonk
jij er melodie bij wijze van
spontaan geplinkeplonk

Je stond al jaren ongestemd,
gevoelige snaren stil verroest
toch zong je zangbodem nog,
harten & vonken sloegen over
dat dit precies zo wezen moest
in elke oogopslag blonk tover