Het ligt als vingerafdruk in de klei,
een stilaan verdroogde krater.

Als ik later zoiets moois kon nalaten
dan zou ik het niet nalaten na te laten.

Nalatig zijn is immers ook een daad,
zij het een spontaan onbedoelde

Het water dacht echt niet:
‘Ach, laat die klei maar barsten!’

Nalaten is verreweg het moeilijkste,
het is werkelijk niet te doen.