Goed dan, ik schijn dus de zoon van te zijn….zoon van….Bor van Geenen.
Iedereen noemt mij Al. Dat ik Alonzo zou heten omdat mijn moeder Spaans zou zijn…! Hij heeft ook wel eens beweerd dat ik naar Al Capone zou zijn vernoemd. Zoon van acht (….) wat doet leeftijd er toe?
Alleen als het deuren opent pas je je leeftijd aan.
Wat wel klopt is dat ik geen enkel rechtsgeldig document bezit, geen papieren bewijs van mijn bestaan. Op zich is het natuurlijk al wonderlijk dat een stukje papier als bewijs van bestaan zou gelden. Vreemd genoeg is mijn leven gaan draaien om identiteit, niet zo vreemd als je er zelf geen hebt. Vanzelf ben ik mij gaan toeleggen op het vervaardigen van welke identiteit dan ook, met alle bijbehorende attributen, plaksnorren, pruiken, paspoorten, toegangsbewijzen. Voor mij zelf en daarna voor anderen. Het draait allemaal om toegang, dus om toegangsbewijzen. Dat is het officiële spel van de ‘legale’ wereld.
Bor heeft mij daar altijd in geholpen en gesteund, zodanig dat ik hem ‘coach’ ben gaan
noemen in plaats van vader. Om van identiteit te wisselen moet je vrij zijn van je vorige identiteiten. Om binnen te komen is nu eenmaal alles geoorloofd. Vrijheid heiligt alle middelen. Bor heeft mij misschien wel het raarste geschenk gegeven, een leeg pakketje, maar ik zou niet meer zonder willen leven. Dankzij dat pakketje passeer ik nu grenzen waar anderen nooit doorheen breken.
Voor buitenstaanders lijkt Bor een soort toneelspeler die in zijn eentje alle rollen speelt
in dit openbaar geheime toneelstuk dat leven heet. Men vraagt zich af: wanneer is Bor nou echt? Als ik hem daarmee confronteer lacht hij zich suf om het misverstand dat spelen niet echt zou zijn.
‘Zolang men niet ziet dat spelen het enige echte is in deze wereld zolang zal het hier een tranendal blijven. Het enige wat ons scheidt van het aardse paradijs is het ernstig nemen van speelse zaken, het absoluut nemen van het relatieve.’
Als vader is Bor een ramp geweest, maar wel de beste coach. Hij is ook de enige die ik ken en die zich niet zo laat noemen.
Hij verschaft bestaansrecht aan ongeborenen, mensen die er hadden kunnen zijn trekt hij onze belevingswereld binnen. Ik verschaf toegangsbewijzen aan illegalen omdat vrij verkeer het hoogste goed is.
Bor lijkt op een vroedvrouw van het ongeborene. Ik ben meer een toegangskunstenaar, heel praktisch ingesteld.
Het zal de lezer niet verbazen dat de enige reden dat ik dit vertel is, dat hiermee mogelijk nieuwe deuren worden ontsloten…