Na het spalken
van het gebroken
muggepootje
had dokter hommel
zijn bezoekuur
en zijn leven er
vrijwel op zitten…

z’n vleugelslag haperde al
af en toe en hij ademde
steeds kortgonziger,
hij zou alleen nog even
langs bij eendagsvlieg
die op het punt stond
van bevallen.

Vlak voor de deur
van de hoogzwangere
gleed hij uit bij de landing
en tuimelde boomhoog
naar beneden waar het mos
zijn val brak.
Daar lag dokter Hommel
op z’n rug zijn laatste fut
uit te puffen toen zomaar
een zwerm pasgeboren vliegjes
rond zijn hoofd vloog.
‘Hoe is het met jullie
moeder?’, vroeg hij.
‘Ze is gelukkig,
net overleden!’
zongen ze in koor.

‘Wat gaan jullie verder doen?’
, verzuchtte dokter Hommel
op zijn laatste adem.

‘Onze verjaardag vieren natuurlijk!’
En ze vlogen opgewekt naar het licht.