De schuur is leeg en lang.
Er ligt niets in opgeslagen, een heel lang niets. Al heel lang ligt dit langwerpige niets, afgeschermd van het landschap, binnen in de schuur.

Nu gluurt het buitenruim hier en daar naar binnen, nieuwsgierig naar het langgerekte niets dat binnen ligt, verwachtingsloos, naïef als het ongeborene.

Binnenkort wordt de schuur ontruimd.
Het langvormige niets zal dan uit de schuur
worden verwijderd. Wat blijft er over?
Wat blijft daar dan achter in die schuur?
Daar kun je toch niet aan denken…

Photo:Jelle Sigurdson Touw copyright 2018