Het man tot man gevecht had ergens nog een zweem van heroïek, op de blote vuist gaan lijkt eerlijker.
Met de uitvinding van het schietijzer kwam er afstand in het strijd van man tot man, geen contact, geen aanraking.
Het schietijzer is een handlanger aan wie je het vuile werk delegeert. Voorheen werden mensen moe van het vechten, nu hoeft dat niet meer. Het harde werk wordt uitbesteed aan machines en robots, drones. Het maakt van de geweldenaars onvermoeibare knopperdrukkers.
Geweld lijkt een soort klinische ingreep om met schone handen ‘het kwaad’ uit te roeien. Het recht van de sterkste is veranderd in het recht van de best bewapende. Zoals de rijkste voetbalclub kampioen wordt door de beste spelers te kopen, zo wint de rijkste geweldenaar de oorlog.
Wie geen geld heeft moet roeien met de middelen die er zijn.
Helaas kan alles als wapen dienst doen, dat brengt onze hoogtechnologie in één klap terug in het stenen tijdperk. Onuitroeibaar?