Zelfs bij mensen die niet in het placebo zeggen te geloven werkt een placebo.
Dit laat zien dat het onderbewustzijn wel het signaal aanvaardt dat gegeven wordt in de vorm van een ‘lege pil’.
Het zelfhelend vermogen gaat aan het werk, tegen de eigen ‘bewuste’ aanname in.

Het onderbewuste verstaat mythische symbolen, mantra’s, irrationele bezweringen, rituelen. Zaken waar een ‘nuchter’ mens niet mee gezien wil worden.
Het onderbewuste weet wel beter.

Een zinnetje als ‘uw wil geschiedde’ is een simpele verwijzing naar overgave, maar simpelheid heeft een hoge moeilijkheidsgraad.
Overgave is geen handeling, niets iets wat je kunt doen. Een ritueel kun je wel doen,
iets symbolisch overgeven. Voor ‘rationele’ hoofdmensen is dat heel moeilijk omdat ze
daarmee symbolisch zouden zeggen:
‘Hierbij geef ik mij over aan iets groters dan mij zelf, aan iets wat ik niet kan controleren, aan iets wat ik niet begrijp, aan een mysterie’.
Ook al schreeuwt hun hele lichaam erom toch denkt de hoofdmens zich niet te kunnen overgeven, een overtuiging die zichzelf waarmaakt.

Het gaat er niet eens om waar je je aan overgeeft, maar dat je je overgeeft aan…wat dan ook. Als dat blijkt te helpen en werkt, dan zou de hoofdmens toch wel gek zijn om daar geen gebruik van te maken?
Wellicht zijn de mensen die zichzelf normaal vinden wel de grootste gekken.
Wat deze mensen werkelijkheid noemen is een gebrek aan verbeelding.
Zij denken na de doodverklaring van God dat de mens zelf de kroon op de evolutie is
omdat alles technologisch maakbaar zou zijn. De datareligie die zij voorstaan zal een dictatuur opleveren waar elke ontsnappingspoging geregistreerd zal worden en bestraft.
Erger dan een oud-testamentische god.

Het hele concept God kan ook als placebo worden begrepen.
Het Boeddhisme is bv. een religie zonder god, met lege en leegmakende rituelen.
Als ‘iets’ waaraan de mens zich kan overgeven voor heling.
Een ‘Niets’ dat helpt om het onaanvaardbare te aanvaarden.