Slecht geslapen vanwege de klamme hitte, inmiddels is het in de middag, uren later.
Ik zit rustig in mijn werkkamer in de fabriek, met een kopje oplospleur en een gelukskoekje.
Deze pianofabriek is gigantisch groot, met duizenden werknemers. Mijn kamer is op de 7e verdieping. Daar zijn de kantoren en de administratie.
Vlak achter mijn vertrek bevindt zich een grote werkruimte, waar ik bezig ben oplossingen te vinden om vleugelproblemen op te lossen. De problemen zijn enorm omdat Chinezen zo anders zijn. Ze zijn uitsluitend gericht op zelfbehoud, geld (ping-ping)en vooral short term profit.
Degelijkheid en kwaliteit komen niet in hun manier van denken voor en dus is mijn strijd voor hoogste standaarden hier op voorhand gedoemd tot prutswerk.
Verder reis ik erg veel door heel China. Ik word nu veel ingezet als promotioneel concertkanon omdat ik weet wat ik doe en altijd scoor, eenoog is koning, éénoor keizer. Hier kweek ik veel goodwill mee en kan ik mij in een sterkere positie manouvreren.
Ik ben inmiddels beland in een hotelkamer ergens in Beijing, want morgen moet ik in de ‘Beijing branch’ een training geven aan fabriekspersoneel. Ze snappen absoluut niets van afregelen en intonatie, vandaar. Donderdag ga ik weer terug naar Mei-Ling en Roby in Zhuhai.
Mijn zoon Roby is een heerlijk knuffeltje en verandert nu razendsnel
Hij is nu ruim 9 maanden en begint te kruipen en op te staan. Een koddig gezicht (;
Z’n eerste tandjes heeft ‘ie ook al en hij begint tevens te brabbelen (; Mei-Ling is dag en nacht met ‘m bezig en ze is een fantastische moeder.
Ja, en dan blijft het maar heet en vochtig elke dag en elke nacht. Pas eind oktober koelt het in het zuiden af en begint de korte chinese herfst.
Liefs van Oor.
[onze correspondent in China, A. Ooreveld]