door

Nasalisme

Onze buurman ontmoet ik sporadisch bij de brievenbus. Hij lijdt aan een chronisch verstopte neus. Op nasale toon vertelt hij mij ongevraagd welke neusontstopper hij nu weer, twee maanden later, gebruikt. Gisteren propageerde hij het middel Nizogeen wat behalve ontstopt ook het niezen tegengaat, beter dan Nasifam…wat een rare steriele geur achterlaat in de neusholte. Daarvoor slikte hij Neuzofine in tabletvorm… hielp ook prima, maar hij rook subiet niks meer, dan kon je net zo goed geen neus nemen, vond hij. Mijn geestesoog stelde zich meteen buurmans gezicht zonder neus voor… en zag meteen buitenaards leven voor mij.
Nee, nu zwoer hij bij Nizogeen. Nadat hij afgelopen jaren van alles had gesnoven: Nozofam, Neusopax…
Heb je dan nooit Nuzudex of Nazargol geprobeerd?…of Nauzopon, Neezogeen, vroeg ik voor de grap.
Nee dus, want dat waren volgens hem vast homeopathische middelen, kwakzalverij. Hij kende mij langer dan vandaag.
Maar die hebben wel…geen enkele bijwerking, bracht ik nog in.
Kwakzalf is hetzelfde als een Placebo, schamperde hij met handen in z’n zij.
Maar Placebo scoort wel significant in onderzoeken…en trouwens, ook bij reguliere medicijnen is er ook altijd een placebo-effect, zelfs volgens de meest fanate sceptici.
Ik zag hem afhaken met een moedeloos handgebaar.
Hij haalde vermoeid snuivend zijn neus op en zijn brievenbus leeg
Sinds onze laatste medicinale woordenwisseling ontloopt hij mij.
door

Slaaptrein

‘Het wordt nu steeds vroeger’
gaapte mijn vrouw tijdens het ontwaken.
Ik wist niet waar ze het over had of waar ik was,
wel zag ik meteen de gestage teruggang voor mij.
Onze slaapwagon voelde als ‘n gestaag achterwaarts reizen
dwars door het nu naar een ‘vroeger’ toen het ook al nu was

We zouden klein groeien tot we weer kind waren,
terugkruipen tot in onze meest verre voorouders,
uiteindelijk de wal verlaten, terug de zee in
tot we weer als vrijzwervend plankton konden rondzweven.

Het beleefde zich als een heerlijk vooruitzicht, dit achteruitzicht
dat het allervroegste nu voortaan ons toekomstig nu zou zijn.
Welke gapende walvis zou ons kunnen wegzeven
uit dit oceanische leven en ons tot Zijn dromen?

Op het kosmische rangeerterrein
kwam onze wagon tot stilstand
tegen het stootblok van het nu,
als ‘een nu van ooit’ dat de eerste dag was

door

Staarwater

‘n klankschap ligt hier
(al waterstarend)
voor het opluisteren…
…geen kikkerplons…
maar bladergeruis
hoge populieren vol feestige druis
spetters vogelzang
hoogboven ‘n gonzend zomervliegtuig
met haar reklamestaartje
(Stem op onze Partij)
suizend riet rondom,
overvol beste rietzangers
Karekiet, Baardman, Ral, Tapuit, Gors
en dwars door al: die wondere Snor
zonder ademhalen immer doorzinderend
als klanktapijtje onder het terloopse:
wat los blafsel,

omber hommelgezoem
murmelend brommergemor,
een verwaaide ringtoontune
(hier onder de brugleuning)
‘n zachtnatte slakkenzoen

‘t luistert hier nogal nauw
keurig hele hemelruimen leegstarend
tot ‘t laatste geluidje
teloorgaat in het oor
waar het hart met zachte trom
verkondigt dat alles klopt
en de bloedbaan ruist
evenwel
het houdt maar over
en nooit niet op

de buis
Eustachius
zucht

door

Planeet Pisang


Op ons vrugbare planeet Pisang
lei wy ‘n geel en krom bestaan,
al gly wy dikwels uit over ons eie skil.
Wat ons Pisangvlees dikwels verspil
as die vrugvlees begin in moes te verval,
alles moet nou ‘n keer vergaan.

Voorheen in ‘n ander Vrugtwegstelsel
het ons die planeet Appel bewoon.
Al pisangs het hulself te sappel gemaak
as appelsap nie soos pisang gesmaak het nie.
Ons het sedert jare baie vrugteplanete besoek:
planeet Mango, Mandarijn, Lemoen, planeet Plum.

Op planeet Peer, soos wy gehoor het
daar sou ‘n beste peer in die wêreld gebore word.
Daardie peer sou sterf vir ons gesondheid.
Hy sou al die vrugte pluk en tot kompote kap.
Ons pisangrepubliek het dus ‘n vrugteslaai geword,
as ‘n duisendsmaaksap vloei ons bloed so soet.

door

Datalava

Het overwoekeren is in volle gang,
het bedolven raken door een permanente aanwas
van literatuur, beeldende kunst, muziek, poëzie…
en minder wenselijk, menselijk afval en vervuiling.

Een meteorietinslag is niet meer nodig,
als destijds met de archaïsche saurussen.
De dominante soort toont een blinde
en levenslustige sneuvelbereidheid.

Zowel de meest sublieme
als de meest verwerpelijke
uitwerpselen van de ziel
verpletteren ons traag, gestaag,
met een imploderende zachte kracht.

Ooit zal ‘iets’ ons verwonderd opgraven
vanonder deze lava van data.
Wat een wonder zou dat zijn:

“Kijk hier…een visueel zintuig, nog nooit gebruikt,
en daar nog een…ach het lijkt wel een tong
, welnee het is een een oor!’

Zal ‘het’ ons leven reconstrueren,
ons tentoonstellen als specimen
van ‘virtueel incontinenten’?

Gevonden of niet, we zullen
sowieso sedimenteren
tot nieuwe bestaansgrond
voor ‘n ongekend bewust wezen.

door

Zitvlees

De stoel bleef immer leeg.
Niemand zat ooit op deze stoel.
Kennelijk was niemand zo moe.

Een lege stoel is uitnodigend.
Maar kennelijk staat niemand liever.
Niemand heeft geen zitvlees.

Soms twijfelt stoel eraan
wel een echte stoel te zijn,
logisch als niemand je
nooit heeft bezeten.

Wat ben je dan nog,
zo onbezet?
Een opgezet concept
op vier poten?

Waarom loop je niet
je eigen weg?
Weg van elk concept,
ja, zo zit het…perfect!