februari 13, 2025 door openbaargeheim.

In de wacht

We zaten 12 uur te wachten
onder de wijzerloze stationsklok…

wachtend op het juiste moment
dat het tijdstip zou arriveren

Het uurwerk arriveerde stipt…
alleen…de tijd zat er niet in

Alsof ze de trein had gemist?
Bleef ze zitten…was ze op doorreis?

We keken de dienstregeling nog
eens goed na…we waren toch op tijd?

Een minuut lang bleef de klok op
00.00 …toen vertrok het uurwerk

Waren wij uit de tijd of te ver vooruit?
Was tijd een achterhaald fenomeen?

Wachten bleek tijdrovend tijdverdrijf.
We hadden nu echt geen tijd meer
te verliezen en besloten te gaan,
kochten ‘n kaartje richting eeuwigheid

Ons nog wel zo vergeefs verheugd
op de aankomst, nu zaten we mooi

opgescheept met nu nu nu
en nog ‘ns nu….
nooit en nimmer anders dan nu

februari 12, 2025 door openbaargeheim.

Weerbeleid

De regering van het weer
hield een spoedvergadering

dichtende mist vergaderde zich
neerdalend over het klaagland

geroep om een noodtoestand

was niet de meest frisse lucht

weermachines zaten vol zand
en waren erg toe aan revisie

weermannen zetten voluit in
op een gedegen tunnelvisie

in de afwezige wind lagen
geslagen vele goede adviezen

het geschetste vergezicht zei
dat het kon dooien noch vriezen

morgen zou de toekomst als
zonnestralen gratis zijn af te halen

februari 11, 2025 door openbaargeheim.

Kuise overmacht

Uit voorzorg trok je
de luie zuiger
uit z’n wachthok.

Hij stond niet bepaald
te popelen viel mij op.

Maar wat moet gebeuren
vraagt nu eenmaal
om daadkracht.

Aan zijn gewicht
te voelen zat
zijn zak propvol.

Om hem voor
te bereiden
op zijn schone taak
trok je zijn snoer
alvast naar buiten.

Nu stond ‘niets’
een gekuisd huis
nog in de weg…

Ware het niet dat
dit ‘niets’ gevuld was
met een dwingende
afwezigheid van verse
stofzuigzakken.

Het was even slikken,

maar hij zette zich

grootmoedig over

het uitstel heen.

februari 10, 2025 door openbaargeheim.

Foudraal

Leef langzamer dan een plant, laat je
verstild inhalen door bladgroeikorrels.

Vertragen werkt als een microscoop.
Tijd dijt zich uit, overstroomt oevers
van de meedogenloze weetmeting.

Beweeg, steeds langzamer richting
stilstand tot je ‘n bergmassief bent,
dat elk druppeltje dauw ontvangt.

Proef Bach als een voortglijdende slak,

over fugatisch weefsel in je gehoorgang

Elk godgloeiende detail ontvouwt zich,

rijgt aaneen tot subliem parelsnoer.

Dit onzichtbaar waarnemingsapparaat
draagt jou altijd bij zich, zonder foudraal.

februari 9, 2025 door openbaargeheim.

Oom Bar

Onze verre oom Bar, bijnaam oom Babel, vertelde ongevraagd graag gratis anekdotes.
Elk gesprek garneerde hij met een volgens hem sierlijk verhalend ornament.
Niet iedereen kon hem daarin volgen. Soms breide hij associatief verschillende
voorvallen aan elkaar, waar zijn toehoorders de verbindende betekenis in mochten ontdekken. Bij sommigen wekten zijn inbreuken irritatie op als de draad
van het gesprek voor hen een onnavolgbare kluwen van losse verhaalrafels werd.
Na zijn overlijden begon men hem gaandeweg steeds meer te missen.
De gesprekken werden eenduidig en liepen vast in voorbarige conclusies, strandend
in de dode vijver van de consensus. Men begon hem te citeren.

”Weet je nog wat oom Babel hierover zou hebben aangehaald?”

Dan volgden er talloze anekdotes smeuïg opgedisd door nazaten en vage verwanten.
Oom Bar was nu zelf een anekdote geworden…een ingestorte toren van spraakverwarring.

Later bleek hij eveneens een vage verwant van ons en wij van hem. Van vage verwanten moet je het hebben.