Het eigene,
baarmoeder
van het exotische

het ons eigene…
zo bekend en vertrouwd
dankzij rituele herhaling

al wat niet eigen is
komt ons buiten gewoon
exotisch voor…
het komt niet van hier

wellicht ervaren exoten
ons vanuit hun eigenheid
als wezensvreemde
collectors items
van museale waarde

Elke dag was een flat
van 24 verdiepingen
Elk uur een lege kamer
van zestig minuten
te huur voor niks,
invulbaar of niet

Wat een onzin…we weten
inmiddels wel beter….

Want tijd is een trein
met ontelbare wagons,
Elke wagon een week
met zeven zitplaatsen.
Met ‘n jaarabonnement
zit je maandelijks reistijd uit.

Ontspoorde flauwekul uiteraard,
want hoe het echt zit…

Is het eeuwige niet die slang
die eindeloos hongerig en lang
elk moment inslikt en langzaam
aan elk heden verteert….
met een gapende bek
die moeiteloos eonen opslokt
met puilende bulten als gevolg?

Klinkt toch aannemelijk genoeg…

Of bestaat tijd niet wezenlijk,
maar onwezenlijk als schaduw…
bijverschijnsel van eeuwig licht?
Of net als onomstotelijke ruimte
die bestaat dankzij evidente
afwezigheid van wat dan ook.

Ach, weet ik veel…
laat staan hoe laat het is
in dat wat blijft.

Het mooiste boek
is nooit geschreven.
De schrijver ervan
is nimmer geboren.

Lezers kennen het niet,
toch ervaren ze
een vaag gemis ergens
aan de horizon
van hun bestaan.

Het ongekende gloort
immer om het hoekje
van het eeuwige heden
ongehoord subliem,
al het voorgaande
sublimerend…

De sokkel is definitief

van haar voetstuk gevallen.

Wij blijken zelf de clou
van deze kosmische grap.

Alles verwijst naar niets
anders dan onszelf…

Kom Lama, zuig nu verder

maar op je eigen tong.

Wat rest ligt op lukrake

& analfabetische volgorde.

Vakantie bleek niet veel anders
dan het huren van ‘n tweede
of zoveelstehands matras
incluis een aparte ambiance
voor de kringloopmens
die ook wel eens iets wilde eten
wat de boer niet kende
de tourist voelde zich graag
even een vreemde eend

zo’n excursie was vooral
een logistiek vervoersprobleem
‘n wegomlegging in je levensloop
die de tijdrovende omweg
naar huis mogelijk maakte
eenmaal thuis, ontkofferd,
hervond men zichzelf
als een exotisch souvenir
van elk thuis vervreemd