door

Kom Oor

Kom Oor, vertel op
spreek je maar eens vrij uit
vorm je schelp om tot mond
je hebt nu lang genoeg
te luisteren gelegen

Welke geheimen zijn je
allemaal ter ore gekomen?
Welk gekonkelefoes moest
je onvrijwillig aanhoren?
Welke waanzinnen van waantaal?

Fluister het maar zacht in
onze ontvankelijke buikgeest
maak ons zwanger van wat
er aan ongehoorde zaken leeft
we zullen ze balsemen, omzwachtelen
bakeren als ongeboren kansen

en als schone was buiten hangen
bij wijze van open heimelijk gebaar
van wat zich onderhuids waar wil
maken… Kom Oor, loop maar leeg
en kleur het mysterie transparant.

door

Heuvelig

Je leert natuurlijk je auto parkeren
in de versnelling of op de handrem
in ‘t geval van vals plat, anderzijds
moet je het leven ook ‘n kans geven
anders maak je nooit eens wat mee,
zo heb ik al menig voertuig uit mijn
opwindende leven zien vertrekken,
de levensweg blijkt veelal aflopend.
door

De Queeste

De grootste vondst was het zoeken.
Zonder zoeken had de mens
niets te doen gehad.
Voorwaarde was wel
dat je eerst iets kwijtraakte,
zodat je iets had om te missen.
Alsof het een geschenk was,
je kreeg iets om te missen.
Het was zelfs al afdoende
om te denken dat je iets miste
om daarna tot zoeken over te gaan
in de hoop het fantoom te vinden.
Vooral met dat laatste kon men zijn leven vullen,
juist dankzij dat denkbeeldige misverstand.
Wie het zoeken precies heeft uitgevonden weten we niet.
Die naam is verloren gegaan in de storm van de geschiedenis.
Wel weten we dat wie het zoeken opgeeft is uitgevonden.
Voor dergelijke opgevers ligt alles voor hand,
men krijgt het leven dan spontaan in de schoot geworpen.
Het bestaan weet hen blindelings te vinden.
door

Pushing Daisies

Alleen wilde velden oxideren,
roestende bloei van zuring
waar onder & tussen
hoge halmen de lege legers
en de vele gekozen hazenpaden

Hoe anders, het uitverkoren ras
van het industriële maaigras
waaronder uitgestoken nekken
zich schuil houden

je hoort ondergronds gemompel
van nooit gevoerde gesprekken
over de heetste hangijzers

met vergeefse moeite
duwen ze hardnekkig
naïef nog wat
madeliefjes omhoog

door

Tablet

Volgens in verre toekomst nog op te graven Assyrische kleitabletten,
bakermat der beschaving,
lijkt de mens nog het meest op een slecht vertelde mop
die zich eindeloos en vergeefs probeert uit te leggen aan zijn medemens.

De clou blijkt een menselijke fout,
want vergissen is goddelijk.
Eerder zal de zon een burn-out krijgen
dan dat de mens de grap begrijpt.
Wie de menselijke beschaving kan navertellen
is als een onzichtbaar sprekend dier
zwijgend de dans ontsprongen.

Alleen de zon lacht zich onophoudelijk lichter
om de dichter die retorisch vraagt:
Dus, er is dus geen conclusie…
en dus zelfs deze niet?

door

IJsbeer

-Wat loop je daar toch te ijsberen, waar zoek je naar?
-Ach…niks bizonders, laat mij maar…ik scharrel maar wat rond
  als een mol onder de grond…wellicht kom ik iets op het spoor?
-Jaja, daarom ijsbeer je zeker met je ogen dicht? …kom vertel op…
   je zoekt dus iets, misschien kan ik je helpen?
-Nou, dat lijkt me stug, maar goed… als je het dan echt wil weten…
  ik speur naar datgene wat niet bestaat…of wat nog niet bestaat.
alleen het niet-bestaande vind ik de moeite van het vinden waard.
-Nou ja, dan maak je het jezelf wel erg moeilijk… waarom zoek je niet
  naar iets wat al bestaat, dat maakt je zoektocht een stuk makkelijker.
-Waarom zou ik nu zoeken naar iets waarvan al bekend is dat het bestaat,
  om nog eens vast te stellen dat het er is?
Wat bestaat heeft toch geen bevestiging meer nodig?
-Jaja, maar wat wil je daarmee zeggen?
-Nou…dat juist het onbestaande, al onze steun en bevestiging nodig heeft.
Het ongeborene vraagt om een belichaming, het vraagt om een naam…
  het vraagt om genoemd te worden…het vraagt om betekenis, een verhaal
  om in te figureren… het vraagt om ruimte in te mogen nemen.
-Wat ben je toch een eigenaardige peer… dat had ik nooit achter jou gezocht.
-Datgene vinden wat nog niet bestaat vind ik daarom het enig zinvolle
  op deze aardkorst.?.zo ben ik zelf ook ooit ter wereld gevonden…en zeg nou zelf;
  waar was deze wereld gebleven zonder mijn of jouw aanwezigheid…nergens toch?
door

1

soms slaat
1 timide vraag
vele harde concepten
aan diggelen

elk verheven ideaal
smelt machteloos
weg dankzij
1 directe beleving

1 naakt antwoord
dat zonder woorden komt
kan stil binnensijpelen
zodat die zeldzame vraag
naar de onbekende weg
wordt weggevaagd