De zojuist gelande aliën wandelde traag over het glad geschoren gazon van het paviljoen en meldde zich bij de dienstdoend psychiater, die onbevangen het gesprek opende. Hij maakte wel gekkere dingen mee.
“Wat kan ik voor u doen, u ziet nogal groen….terwijl uw soort toch als ‘Grijzen’ bekend staan ?”
”Het voelt inderdaad heel vreemd, ontheemd” , klinkt het wezen, “en ik heb geen lontje… daarom mag ik het ergste vrezen…” , laat het buitenaardse langs telepathisch weg weten.
“Slaapt u wel goed ?” ,vraagt de zielzorger.
“Wij buitenaardsen kennen geen dag en geen nacht rust”, verklaart de aliën…“altijd wakker zijn is ons lot…wij gapen als de ruimte”
“Kan het zijn dat u jaloers bent op de slapende mensheid..bezoekt u daarom onze planeet… om ons te bespioneren hoe we dat toch klaarspelen: ‘de slaap der vergetelheid’ …?”
Kennelijk werd een gevoelige snaar geraakt. De aliën zweeg veelbetekend, kleurde groener dan groen en begon op te zwellen tot proporties die de toch al dunne huid doorzichtig maakte.
De gipswitte behandelkamer kleurde instant gifgroen terwijl de aliën uit zicht verdween, alles zat onder het groen… letterlijk geinfiltreerd in het menselijk domein.
Buiten zag de psychiater, die nergens meer van opkeek, een pulserend lichtschip doven en opgloeien tot het wegflitste. Hopelijk met de nodige informatie inzake orthosomnia.
De behandelend arts kwam die nacht niet in slaap. Hij werd wakker gehouden door zijn lichaam dat fluoriserend pulseerde. Het onderzoek was mogelijk in volle gang. Met wijdopengesperde ogen doorstond hij het ongevraagde experiment.
