al barend blaat ze:

er is geschapen

haar lam dampt na

nog klam en verlamd

tot leven gelikt begint het

erbarmelijke blèren

zinderend rilt het zich warm

de zorgzame tong likt door

tot het leven wankelt

op vier hoefjes nog zacht

Door wat wordt de aarde gedragen?

De aarde op haar beurt

draagt alle schoenen,

schoenen dragen weer sokken,

sokken dragen blote voeten,

voeten die lichamen dragen,

lichamen die hoofden dragen,

hoofden die ideeën aandragen

over hoe onze zware aarde

verderlicht kan zweven

in het luchtledige

gedragen door

iets onzichtbaars,

gedragen door

iets afwezigs

als ruimte?

Is een stoel de afspraak
van een zitvlak met de leuning
gestoeld op een aantal poten?

Doet ‘n stoel wel eens alsof
ze speelt een tafeltje te zijn
of verveelt ze zich dood

Krijgt de stoel waar niemand
ooit op zit een identiteitscrisis,
omdat niemand geen billen heeft?

Kan ‘n stoel iets anders dromen…
Of is welk gebruik dan ook
altijd een wens die uitkomt?

Wat bezielt een stoel in wezen?
Het achterwerk van de zitter
die haar met warmte bezit?

Houden stoelen ooit van…wie ?
worden ze ooit bezeten door liefde
voor bijv. Klap of stapelstoelen?

Al deze gemeubileerde vragen…
ze knagen gestaag aan ons zitvlees
In tafelsnaam…hoe zit dit?

Je bent de rust zelve als gat
al houdt je lichaam wel het midden
tussen vulkaan als ook fontein

spat magma door dat gat
kookhete lava die tot vormen stolt
onder blusfonteinen van zijn

’n wonder dat je gat nooit smolt
dat lege openbarende domein
is ‘t een ramp of kostbare schat?

pas na het optrekken van de damp
ontdek je de Pompeii-achtige stad
bij het licht van ‘n flakkerende lamp

Als boom zijnde
begreep je er geen hout van
hoe je door laagwaterspijkers
op de kop te slaan
aan die mooie weg kon timmeren.

Ze hamerden er op dat het nergens op sloeg
om planken mis te slaan

ook al waren ze uit het goede hout.
Je probeerde je voor te stellen
hoe het hout op wegen van steen…?
om daar een loopbaan te vormen
voor de vaart der volkeren… ?

De loopbaanadviseurs gaven gratis
behalve verwoed getimmer aan wegen
ook nog ongevraagd aanbevelingen
om net te werken…
ten einde optimale zichtbaarheid
te realiseren.

Terwijl het jou als boom
vooral om schaduw bieden
te doen was
om te voorzien in nestelruimte
voor euforisch gevogelte

en eventueel wat houvast
te geven aan de wilde wind

Wie koestert er geen
steen der wijzen
binnen de belevingswereld

ik bedoel geen steen van steen
maar één van geest
zo een van echt talig metaforenspul

spreek tot de verbeelding
en vindt je steen liggend
voor de hand

fluister haar tot leven
niet met woorden

(stenen talen niet naar taal)

staar dwars door
haar huid naar
die steenverstilde kern

wrijf haar ruwe huid
zolang tot ze gepolijst
zomaar
‘n glimlach toont

wieg zacht schattend
het weeggewicht

doop haar zo waar
in bergbeeknat
tot ze natgelakt
kleur bekent samen
met gelijkgestemde kiezels

beluister
lopend over het grindpad
het wijs dom knersen
gelijk winterkoningzang

werp haar zwaarte vliegensver
richting om het even
welke horizon

neem haar valplaats
als ijkpunt
van bestemming

waarheen
zal de steen je wijzen

van hier

naar hier

Ooit gelezen dat ‘oom Gerard’
Reve dus,
met vrienden in de trein naar
Frankrijk
samen hetzelfde boek lazen,
‘n euforische estafette.
De eerste bladzijde werd na lezing
netjes uitgescheurd
en doorgegeven aan de volgende
verwachtingvolle lezer
die het weer doorgaf aan de lezer
naast hem gezeten…
De laatste lezer liet de uitgelezen
bladzijde door het schuifraampje
wegvliegen.
Zo samenlezend de hele reis door
tot er na aankomst een letterlijk
spoor langs de rails lag,
ter inzage
voor elke benieuwde lezer
die mogelijk wilde nareizen
in het meeslepende verhaal.

Zo ongeveer schrijf ik graag
deze bladzijden
die ik uit het raam van deze ‘trein
van zijn’ laat vliegen.
Ze vormen een spoorloos spoor
want deze ‘trein van zijn’
volgt geen enkele rails.

Waarom oceanen schepen
omhoog duwen…
wie zal het zeggen?
Waarom de open lucht gratis
vleugeldragenden draagt?
wederom zal wie het zeggen…

Is het omgekeerde zwaartekracht
die dingen van zich afduwt?
magnetische afstoting, vraagt wie.

Ruimte lijkt het meest verfijnde gas,
onstoffelijk houdt het de dingen hier.
op hun plek en in de gaten

Is ruimte de adem van de ziel…
zo het niet de ziel is…
wie neemt er nota van en zucht

Laten we voortaan alle goden
erbuiten laten, binnen in
in de gaten en stiltes die vallen

Vooral die ene die niet goed weet
hoe te bestaan als dat gene
wat al voor het bestaan bestond

Die dus nog geen poot bezit
om op te staan
op ontastbare bestaansgrond

Niet noemen is de beste naam
voor flauw benul dat overal
en nergens weet van heeft