Vieren en delen


In de dystopische belevingswereld van Franz Kafka
was de ultieme nachtmerrie dat men tijdens vredige nachtrust
plots zou veranderen in een afzichtelijk insect,
om daarna als ongedierte te worden verdelgd
en opgeveegd met stoffer en blik.
De huidige nachtmerrie, die ons nu wordt voorgeschoteld
als een wensdroom, bestaat uit de dreiging van instant roem…
of je wilt of niet.
Wie vredig in de weldadige schaduw van anonimiteit wenst te
leven kan bij toverslag tot een beroemdheid worden omgetoverd…
roem desnoods op basis van bekendheid.
Er lijkt voor de naïeven onder ons nog wel iets aantrekkelijks
in te zitten zolang roem nog de kwaliteit heeft van het vieren
en delen van het ware, het schone en het goede…
Ware het niet dat roem bij blikseminslag kan omkeren naar het
slechtste, het lelijkste en het meest leugenachtige wat de mens
helaas zo menselijk maakt.
Waarbij de massa zich handenwrijvend verzamelt op het plein van
de wereld om getuige te zijn van het vierendelen van de
beroemdheid.

Irgendwo

We hadden afgesproken op een variabel tijdstip
ergens in de buurt van Irgendwo.
Een plek die bekend staat
om haar leuke vooruitzicht.
Er kwam alleen niemand opdagen.
Eerlijk gezegd ben ik zelf ook niet gegaan.
Mede omdat ik niemand al zo goed ken…
als mijn eigen lege broekzak.

Maar dat neemt niet weg
dat we ons samen hebben verheugd
en of dat dan uiteindelijk
vergeefs blijkt of niet,
doet dan weinig meer ter zake.
Feitelijk: Niets ter zake.

Verheuging kan niemand ons meer afnemen
omdat verheugsel altijd in het heden
geoogst wordt als een vrijzwevend hart
dat gratis vreugde ademt en de kwellende hel
van het denken tot een gedachtevrije hemel omtovert.
Dus spreken we graag en vaak af rondom Irgendwo.
Die plek heeft trouwens…
(vergeet ik bijna te melden)…
geen achteruitzicht.

Winstgraai


’Wie winst graait zal saai oogsten…’
zei Wildesheim ooit eens.
Later beweerde hij dit nooit te hebben gezegd,
hoorde ik van zijn anonieme intimi.
Dit bewijst maar weer dat iets verkeerd verstaan en daarna foutief citeren
ook creatief kan zijn, tot enige reputatie kan
leiden en soms gedenkwaardige aforisme levert…
De verveling van degenen die alles al hebben blijkt niet te
genezen met geld. Een teveel aan geld opent eindeloze kansen
om het meest overbodige te verwerven. De meesten doen dat dan
ook permanent. Dit buitenkansje is een dure valkuil die vele
doodverveelde levens opeist.
Hoe saai is een oogst die geen voeding biedt, terwijl toch
iedereen weet van alles berooid het graf in te gaan.

Dat is de onbetaalbare luxe van de armlastige.
Deze hoeft zich nooit bezig te houden met het overbodige.
Het onnodige ligt godzijdank buiten bereik.
Wat dat aan winst oplevert is ongekend.
De onverdeelde aandacht die dan overblijft brengt het minst
geringste naar boven. Zoals bekend zit het goddelijke in de
details en woont de essentie in het minste geringste dat het
absolute niets benadert..noem het desnoods benul of noem het niet of nooit.

Gaapsaai


verdichtsels als geheime
bommentapijten van dons
onder de gangbare gewoontewaan
van ons ons

ze blazen de schijnbaar
onooglijkste futiliteiten op
tot alomtegenwoordige proporties

bv, snelverdampende voetafdrukken
van dwanggedachtengangen
op het grijs beton
van de gladgeplaveide hersenpan

als lyrisch terroristen
plegen dichters aanslagen
op de gaapsaaie normaaltaal
van vleugellamme leugens
en andere bedrogredenen

koldervolle woordsloperij
die onderwerelden opent
er junglepaden doorheen baant naar
nog onbetrede wonderwerelden

doolhoven van begoocheling
raken ontmanteld
waar bont bevederde betovering
aanzet tot visionaire glijvluchten
op eeuwig ijle thermiek

na de ontploffing…zacht gesuis
er zweven alom
duizelingwekzame veertjes dons

het is hier pluis & alles behalve
ons

Zeefsel


Het normale bestaat
uit het zeven van
onwelgevallige informatie
uit de belevingswereld

lukrake toevalstreffers zijn nu
eenmaal ontoelaatbaar

de hersenzeef vrijwaart ons
denkbeeldig van onzekerheden

resterende onwelgevallige klonten
worden fijn vermalen tot stof
waar je niet aan moet denken

‘Doe nu eens normaal’
wil vooral zeggen:
Zeef de angst en beven uit je leven!

dat onzekerheden kans bieden
om uit het gewoontespoor te treden
wordt dankzij de zeef vermeden

Plein der Pleinen

Als de onderste steen
boven moet
stort de hele historische toren
in puin

wij zijn echt
geen hoogtepunt
dat zich kan beroepen
op heldenmoed

beter de bovenste steen
naar beneden gebracht
als tegelvloer gelegd
in mozaïek desnoods
voor een wijds heden

in welke richting dan ook
want vergeet nooit:
Wij moeten nergens heen

leg geschiedenis
steen voor steen uit
als een Forum Agora
een plein der pleinen
waar alles zichzelf
kan tegenkomen

elke steen verhaalt
niets blijft ongezegd
al gaande weg
hoe ze dwalenderwijs
alle wegen ooit
nu aflegt

Magneetgod

Men denkt je dat je slechts uit ‘n zwerm moleculen bestaat,
als een zwervend bijenvolkje met enige kleefkracht,
saamhorig klonterend tot een coherent-achtig lichaam?

Dat het sublieme, ‘t goddelijke slechts ‘n magnetisch
veldje is in de slaapgrijze kwab, ‘n soort kortsluiting
waardoor ‘t veldje plots euforisch begint te bloesemen…

Als dat zo is, waarom zou wetenschap dat vermogen
dan niet ongelimiteerd stimuleren met hun meetweetkunde,
wat zou voor de patiënt ‘mens’ nog te wensen overblijven?

In euforisch staat valt er niets meer te wensen behalve dat
het iedereen wordt toewenst, elke vorm van competitie en
verslaving aan surrogaten valt weg in ‘n ultiem thuiskomen.

Het hele stupide maatschappelijke mechanisme zou stilvallen…
De liefde van magnetisme zal iedereen bevallen… Toe maar
Ramachandran, je weet dat je het kan, ga je goddelijke gang!

Grandeur

Mysterie lijkt op een deur
waarachter wie weet wat?

geen bel, geen naambordje,
geen huisnummer zoveel…

geen handzame deurkruk
barricade of uitnodiging?

je staart je blind op ‘t niks
van ‘n afwezig sleutelgat

zelfs geen scharnieren…
zou ‘t soms een draaideur?

wat zit hier toch achter of
ben je wellicht al binnen?

als je dat wist kon je er uit-
eindelijk niks mee beginnen

dat niks ‘n sleutel is blijkt
‘t beste slot op dit mysterie

Voertaal


Niet-menselijke dieren
spreken zoals gebekt
verstaan elkaars geluid

of het nu kraait of blaat
zolang de voorraad strekt
kwinkeleren geknor gefluit

gepiep gekukel gekakel
dieren zijn zo opgewekt
zolang het klinkt en zingt

tjirpt, wat maakt het uit
soms zingen ze in koor
als ‘n hele vlucht vertrekt

Hun voertaal is puur oraal
het tjilpt loeit en zoemt
ze komen gonzend op verhaal

met gemiauw gehuil gejank
geblaat geburl gehinnik
in één zinnige samenklank

van gebalk getok gekwaak
gemekker gebries gebrul
gekrijs gekras gesnater
één bonte samenspraak

de enige uitzondering is
vanzelfsprekend: de vis
die met wijd open mond-
vol stille verwondering
ziet wat zo al te beleven is

Grensbewaking

Kijk daar nou..net over de grens
daar staan die Duitse bomen,
typische Heimatbaüme…
met echte Deutsche Tieren eronder
die zomaar gemütlich staan te grazen.
Ze eten het liefst Duitse kruiden
en Germanengras, zo kenmerkend
voor die Duitse kazen.

Men vraagt zich alleen af wat die Franse vogel
daar moet in de boom, ‘n vreemde oiseau…
bouwt ze een nest…wat heeft ze daar te zoeken?
Dat is toch vragen om problemen…?

Maar kom…is niet onze zaak, laten wij ons richten
op onze eigen Nederlandse eend in de bijt…
onze Gaai en de zuiver Hollandse haas en zorgen
dat deze rassen behouden blijven
voor toekomstige xenofoben.

Onze Gaai is ‘n mooie vogel, maar goed
dat ze niet meer Vlaams mag heten…