door

Crealiteit


In de bodemloze vergeetvijver
liggen talloze vergetelheden
te vergaan als rottende bladeren

halfvergane resten komen boven
drijven, gaan lukraak verbinding
aan met elk ander overblijfsel

het (w)onderbewuste verwerkt ons
hele voormalig vergeetachtig heden
tot verse invallen en herschepsels

geestig sediment als zachte crealiteit
voor al wat hier nu het geval is

‘t vijvervlak blijft roerloos in ruste
om het on & mogelijke te spiegelen

door

Vijver


Elk ding speelt
dat het een metafoor is
voor wat dan ook

ze vertelt haar verhaal…

Neem deze steen,
die nooit iets zegt
over hoe alleen en één
ze samen is
met alle andere stenen.

Droomt de steen
een pad te vormen of
door een ruit te vliegen?

Wenst ze aanstoot te geven
aan de zoveelste ezel
of wil ze geslepen
tot edelsteen.

Was deze steen ooit
een bergtop of kwam ze
als meteoor neer
uit de ruimte,
voorteken aan de hemel?

Deze denkbeeldige steen valt
in de metaforische vijver
van de lezer
en laat wat kringen na
om dan glad te worden
vergeten.

Dankzij de vijver van het vergeten
kunnen dingen steeds weer
hun verhaal aan ons kwijt.

door

Niets aan te doen


Waarom mensen er niets aan kunnen doen…komt simpelweg
door het gegeven dat ontspannen geen daad is,
overgave geen actie… Omdat loslaten geen plan heeft,
verwaarlozen geen strategie kent.

Omdat braakliggen de natuurlijke staat is
van alle levende wezens. Een natuurlijke orde is lukraak
als bladval in een herfstbos, een schijnbare chaos,
maar in fijnafgestemde ecologische balans

Over geen opvattingen kan niet gediscussiëerd worden.
Afwezigheid van opvattingen kan niet worden beredeneerd.

Toch zou de natuurlijke orde het meest gediend zijn door
zorgvuldige verwaarlozing, overgave, ontspanning, loslaten,
in rust laten braakliggen wat is….

Er is niets aan te doen.

door

Oberette

Na een ochtend wilgensnoeien waren we bezweet en rozig van de winters frisse buitenlucht. We hadden echt zin in een veel te dure kop koffie en om weer eens ouderwets genegeerd en onbeschoft behandeld te worden. We hoefden niet lang te zoeken in de opbouwbuurt naar een café-achtig zaakje dat tijdelijk was upgepopt.
Al onze wensen kwamen spontaan uit. Het bestond dus nog…
We werden inderdaad op al ons gewenk niet bediend. De oberette keek feilloos langs ons heen afgewisseld met een bezeten blik op haar beeldscherm. We genoten van het gezelschap, heerlijk die sociale dynamiek…in de wetenschap dat genegeerd worden het bewijs is dat je niet onopgemerkt bent gebleven.
Leuke schreeuwende kinderen in modieuze outfitjes namen het moedig op tegen de muur achtergrondmuziek… ze denderden gezellig door de tent. Hun ouders en grootouders, zonder uitzondering jonge en oude urbane professionals zaten geanimeerd op hun sociale mobieltjes berichten te sturen. Je kon kennelijk niet vroeg genoeg je kinderen loslaten, zodat ze ervaringen en aanvaringen konden opdoen. Onderwijl waren we getuige van vele bestellingen die rondom ons met vermakelijk grote tegenzin geserveerd werden. Toen we na enige consternatie onze buurconsument aan probeerde te spreken over de gang van deze zaak…meneer had oortjes in en gaf ons te kennen dat we hem hadden gestoord in een intiem gesprek… werd ons geagiteerd duidelijk gemaakt dat we alleen via de app met QR-code onze bestellingen konden plaatsen. Geweldig, in wat een grappige tijden leven wij, in de veronderstelling dat we genegeerd worden, terwijl de vooruitgang ons permanent ten dienste is.
Voldaan en verzadigd namen we de achteruitgang, uiteraard nadat we onze excuses aan onze buurman hadden aangeboden voor het feit dat wij bestonden. Waarschijnlijk hoorde hij het niet eens, zijn oortjes zaten er alweer in.
door

Antropoceen

Het journaal lijkt
elke dag weer meer
op een
‘universele verklaring
van het slechtste
in de mens’
elke dag
een vers supplement

Het mensdom toont zich
schaamteloos & planeetbreed
als ontspoorde/gestoorde idioot
met zeer mannelijke kenmerken
al zal er heus ergens
buitenaards of zo
wel ‘n intelligentie
te vinden zijn
die zich tot nu
helaas wonderwel
weet te verbergen.

Chronisch gebrek
aan geestig
en geestelijk leven
blijkt ‘n perfect recept
om zich duurzaam
in de nesten te werken
en de tak af te zagen
waarop men zo gerieflijk zit.

Herdacht als dier
dat zich niet kon inperken
en vergeefs pretendeerde
menselijk te zijn
deed het er goed aan
om uit te sterven
of wijselijk terug te keren
als het meest bescheiden dier
onder de dieren…

door

Fotonengraf

Licht schrijft zich
in blanco geest

zintuiglijke
fotosynthese

proef het licht
dat zich leest

ruik het beeld
beluister zicht

voel het gekleur
binnen & buiten

lijnen tekent zich
dit lukrake af

mag sterven als
dit hier waar is

ter licht besteld
in ‘n fotonengraf

door

Aquarium


Geest leek nu weer
‘n kamer van glas
als ‘n aquarium
waar goudvismondjes
algen van de ramen aten
voor ‘t heldere uitzicht

het dacht ons bestaan
te kunnen uitvissen
hoe het zat

het hengelde naar
de raarste verklaringen
van hoe of wat

ogen zwommen in het nat
bespioneerden ons
verdachte gedrag
als stille waarnemers

de grootste vinvis
van onder bewust zijn
wenkte ons naderbij
met haar vinnen
fluisterde ze vilein:

Zwem of dobber maar
lekker rond in dit
droogkomische geheim
dat we voor onszelf zijn

veilig opgeborgen
in ‘t openbaar

door

Verzeldzaming


Na het wonder van de eerste keer lijkt de beleving te
vervlakken tot iets banaals alledaags.
De tover lijkt er van af te slijten
door mechanische herhaling.
Om de magie van de eerste keer tot leven te wekken
kun je het ritueel van de laatste keer toepassen.
Wat je ook doet, doe het voor het laatst,
alsof je er straks niet meer bent. Handel bewust naïef
vanuit beginnersgeluk, vergeet alle voorkennis.
Je weet nog steeds van niks.
Dit is het ritueel van het eenmalige.
Herhaal nooit iets op dezelfde manier,
betrek steeds het nieuwe van deze eenmalige gelegenheid.
Dit heet, alleen voor vandaag dus, het eenmalige verzeldzamen.
Zie de hond, mens, steen of plant niet als de zoveelste,
als: voor jou tien anderen, maar als deze ene unieke,
die maar een keer voor komt en daarna nooit meer.
Alles is en blijft een geestige verschijning in het huidige.
We leven maar één dag…daarna sterven we van de slaap.
door

Lichtkaart

Opgegroeid onder de lichtvervuiling
van de petrochemische industrie
zag je nooit de sterren schitteren

pas later verdwaald
in de verduisterde dalen
van afgelegen bergstreken
ontdekte je de hemel als ‘n lichtkaart
waarvan je lukraak de lichtpuntjes
met elkaar kon verbinden
tot wenselijk beeld
dat je zelf kon inkleuren
tot ver buiten de lijntjes

Nu hoef je alleen nog maar
naar behoefte
op de wc plots
‘t licht uit te doen
om sterretjes te zien
waarin het meest wenselijke

door

Blaasgeestig


Dat alles ooit een eerste keer moet zijn gebeurd…dat alles een magisch
moment van geboorte heeft gekend… daar blaast de geest van weg.
Zo moet er ooit een eerste lach zijn ontstaan uit de eerste grap.
Is het niet grappig dat er voor die eerste lach geen humor bestond.
Er voltrokken zich ongetwijfeld vele zaken, maar men kon er de humor
(nog) niet van inzien. Het leven was alles… behalve grappig.
Er viel nog niets te relativeren voor de eerste vaste overtuiging werd
uitgevonden. Het absolute standpunt moest nog geboren worden
voordat het kon worden betwijfeld en belachelijk gemaakt.
Eerst moest men zeker weten op het goede been te staan voordat
men op het verkeerde been kon worden gezet.
Een rotsvast geloof in binaire logica moest ontstaan zodat humor
een kortsluiting in de hersenen kon veroorzaken.
Zonder consensus van het normale zou absurditeit niet worden ingezien.
Domweg, omdat alleen het onomstotelijke kan ineenstorten heeft de mens
het vaste patroon, het heilige huisje en de juiste volgorde uitgevonden,
zodat er eindelijk eens iets om te lachen zou zijn.
Dankzij de humor hebben we onszelf voorgoed belachelijk
kunnen maken.