van Waandag tot Blijdag
zich naar vermogen
vol water gaapt

Zins, Zoensdag & Zonderdag
slaapt ze met open ogen
en leest alle zeepost

(uitzicht rondom)

diep onder bewuste
modder van vruchtbaar
verrotgeestige compost

Op Schaterdag duikt je zotte
vis in het slappe lachbad
zonder diploma of zwembroek
aan, lacht ze zich oceanentranen
om het kostbaarste vuil op aarde
dat hele wilde plant en diergaarden
openbaarde, zelfs de malle humanen
die in alles weten te ontaarden
groeiden hier uit tot megalomanen…

Levende vis staat eeuwig in de week.

De vlinder, Psyché, had nog
nooit van haar leven gedacht
dat ze een vlinder was…

Is de vliegende waanzin van
‘de mens’ niet dat ze zeker
denkt te weten mens te zijn?

Is die schijn niet je schaduwen
voor vleugels aanzien en daar
mee denken te kunnen vliegen?

Alleen wat het concept mens
overstijgt is die naam waardig,
maar het zal er niet naar talen

Wat echt vliegt vliegt naamloos,
en vaak ongekend hoog, buiten
bereik van de cognitieve radar

Kuddes Icarussen storten neer
onwetend van Griekse mythen
vinden ze vergeefs het wiel uit

Ze vergeten hun geheugen
te herinneren wanneer ze
als deskundige klepelzoekers
uitleggen hoe de vorken
in alle stelen zitten…

Ze weten hoe de hazen lopen
met hun slappe lepels
waarmee ze de soep
zo heet mogelijk eten

op stevige basis van niets hebben
befaamde invloedkundigen
het enig echte recht van spreken

Gaat dit niet op
voor elke kritiek
op wat dan ook…?

Maak betere kunst,
bak beter, zoetere broodjes,
schilderijen of romannen…
schrijf ‘n beter gedicht
dan dit en maak vooral
betere fouten vanwege
je eigen stijl…

Of kun je, behalve
zelf iets beters maken
ook met je beste bedoelingen
ontkennen dat de wereld
precies is zoals ze is,
volmaakt zonder bedoelingen…

De moeder van alle intenties
is te zijn zonder bedoeling…

(F. Wildesheim)

Van waar kwam je..gelekt uit welke bron
droop vocht dat zich zamelde
en druppelsgewijs voortkroop
in plasjes vergaderend over
tasten naar het allerlaagste…

Gestaag bleef het stromen
wist je veel waar heen…
de bedding wees.

Zwermvogels die aan jouw oever
dronken lispelden soms
zacht dat je een enorme rivier was
meanderend door de holtes
in het landschap…
Zelf ervoer je alleen
het vloeiende welkom
van vaag zuigende zwaartekracht
aan wassende natheid.

Er zwommen bevinde wezens door je heen
die juichend beroering gaven
en geestdrift om als nat vooral
stroomopwaarts te dromen…
blijvend stil te staan
bij elke beminde druppel
in deze godvloeiende staat…

Veel dank ook
voor alle gouden afraders
die mijn belevingstijd verlengden
met oningevulde momenten

Hoewel, ruiterlijk toegegeven
dat het geduldig doorstaan
van ondraaglijke bagger
uiteraard beschavend werkt.

‘The Sound of Muzak’

Het nut van bagger is immers
om het onaangedaan van je af
te laten glijden als je het
dagelijks & ongevraagd
om je oren krijgt.

Het beschavingsideaal
vraagt kennelijk
een paardenmiddel
ter dressuur.

Hoort, in de nabije verte
nog wat opstandig gehinnik…

pas als het stuwmeer
van het schijnwenselijke
is leeggelopen

kan er eindelijk eens
op los geleefd op een
droge bestaansgrond.

zo’n damwandvergissing
blijkt achteraf gezien
natuurlijk zeer wenselijk

zonder stuw zou
de opluchting van leegloop
onervaarbaar zijn gebleven

zich vergissen is wenselijk
zonder meer, vanwege
onverwachte winst bij verlies