Deze definitie lijkt mij nogal incompleet:

1) ook als externe factoren een positieve invloed hebben op de uitkomsten is het geen goede afspiegeling.

2) externe factoren hebben natuurlijk altijd invloed op het onderzoek… dit toont de basis-Bias van wetenschap aan die nog steeds denkt zuiver objectief te kunnen werken.
De onderzoeker zelf is al bepalend in de vraagstelling over het onderzochte ‘object’ en ook bepalend in de opstelling van het onderzoek.
Zelfs bij onderzoek naar de kleinste deeltjes is de observator van invloed op het onderzochte object. Laat staan als het object een levend wezen betreft is, dan is die invloed nog veel groter.
Het is algemeen bekend dat alleen de aanwezigheid van een camera mensen al beïnvloed, zelfs als die niet zichtbaar is.
De intentie wordt gevoeld…(lees het 7de zintuig van Rupert Sheldrake)
Zo heeft ook het isoleren van het ‘object’ van zijn omgeving onmiskenbaar invloed op zijn staat van zijn en het gedrag.
Dat deeltjes los van hun natuurlijke context worden onderzocht zou wel eens oorzaak kunnen zijn van die reeksen van bizarre uitkomsten die in geen theorie te vangen zijn.

Het dankwoord van de gelauwerde schrijver bevatte een onthullende stelling:
“We vieren vanavond de fictie, buiten deze deur vindt
er non-fictie plaats, op de gehele planeet…”
Helaas ligt het niet zo simpel.
De gehele ‘buitenwereld’ is niet los te zien van de binnenwereld, perceptie wordt permanent vervormd, aangevuld, gebagatelliseerd, gemanipuleerd door de fictie die mensen in hun hoofd fabriceren.
Zowel onbewust aangedreven door conditionering en identificatie, alsook bewust misleidend ingezet door belanghebbenden om te beïnvloeden.
Zelfs de meest oprechte en eerlijke autobiografie is grotendeels fictie.
Taal is domweg niet in staat om objectief weer te geven zonder de subjectieve context van de biograaf mee te nemen.
Woorden kunnen nooit het feit vervangen,
ze blijven een surrogaat. Taal kan in het beste geval verwijzen naar een directe ervaring, waarbij de taal onmiddellijk wegvalt.
Een richtingaanwijzer is zinloos als je ter plekke bent gearriveerd, zelfs de weg ernaar toe kan worden opgeheven.
Wat vertelt meer over essentie?
Een academisch essay over de natte aard van water of een emmer water in je gezicht?

Het is niet veel anders dan de schijnbare tegenstelling tussen objectief en subjectief.
Het mag toch helder zijn dat elke objectieve waarneming door een subject wordt vastgesteld? Deze domeinen zijn in werkelijkheid totaal met elkaar vermengd.

‘Wat scheelt er aan?’,
vraagt artsman empathisch.‘Zijn er klachten…symptomen?’

‘Blozende wangen…’
fronst moedervrouw pijnlijk
steun zoekend bij…

‘tintelingen over het gehele lichaam’
vult vadermans bezorgd aan…
en jeukende handpalmen,
onstuitbare energie,
onblusbare nieuwsgierigheid
ongebreidelde fantasie,
alsof ze het gehele bestaan
wil verslinden…’

‘Klinkt ernstig’, beaamt artsman,
‘gelukkig kan ik u geruststellen…
er bestaat een zeer effectieve therapie…
laat uw kind opnemen nu het nog kan
binnen een onderwijsinstelling,
daar leren ze dit soort aandoeningen wel af’