door

Morgen gratis Hier

Doe nou ‘s even niet
zo gewoon, dat kennen
we nu wel van je!
doe je haar maar alvast
door de war zodat
het gaat stormen
steek jezelf gerust
in de schulden omdat
je de loterij gaat winnen
verwijt god niet te bestaan
dat zal hem of haar leren
afwezigheid te simuleren
en nu je er toch bent
kun je voortaan net zo goed
van ruimte zijn
het lege oog van de orkaan.
kent zichzelf nooit
langer dan vandaag
morgen gratis hier
door

Spierdeukjes

Spieren aller landen
verenigden zich
als keiharde
heelmeesters
sloegen ze
lukraak werkelijk
nergens op
behalve wat
nodeloze deukjes
in pakjes boter.
scholden
zich
schulden kwijt
om ze op
bokzondigen
te verhalen.
ze knuffelden.
bierkaaien in coma
vierden
luidruchtig hun
dooiemusvreugde
en telden geen
ene zegening
onderwijl was
het gejammer
dat er niets
te klagen
viel
niet.
van de
lucht…

 

 

 

 

door

Toevallig?

Komt een pianist bij de Psychiater.
Vraagt de psych:
-Wat komt u hier doen?
Zegt de man:
-Ik dacht, kom…ik laat even wat van mij horen, waar staat de piano?
-Piano? Ik heb geen piano, zegt de psych…
-Waarom niet? Wat is er mis met een piano?
-Nou, omdat er hier niemand op speelt.
-Nee, nogal logisch, wie kan er nu spelen op geen piano, het moet niet gekker worden.
-Maar beste man, ik heb hier toch ook geen kapotte auto voor de patiënt die toevallig automonteur is, dat zou toch te gek zijn?
-Maar die man is toch niet toevallig automonteur…of ben ik soms ook toevallig een pianist? …En dan bent u zeker toevallig de psychiater hier?
-Inderdaad!
-Nou, waar is de patiënt dan?

door

Sneuvelkunde

Polarisatie in tijdloze verbinding.

Om te verbinden heb je minimaal eerst twee losse onderdelen nodig.
Twee scherven kun je samenbrengen en tot een nieuwe scherf lijmen.
Als de onlosmakelijke eenheid der tegendelen in de vergetelheid is geraakt volgt er een periode waarin alles dwangmatig kapot wordt gemaakt. Alles moet aan diggelen, fragmentatie krijgt dan vanzelf een meerderheid van gekwetste scherven., die uiteindelijk niets liever willen dan heel worden.
Tegendelen zijn van nature wederzijds afhankelijk, zelfs wederzijds aanhankelijk. Ze danken hun bestaan aan elkaar…ze definiëren elkaar, maar dat dient wel steeds opnieuw te worden bevestigd, bijvoorbeeld door een ritueel dat de bewuste wens leven in blaast.
Waar rituelen sneuvelen fragmenteert alles vanuit woede vanwege de verloren verbinding.
Heelheid die altijd gaaf is gebleven kan kennelijk haar natuurlijke aard uit het oog verliezen.
Daarom is een vaas van gelijmde fragmenten meer heel dan de vaas die nooit gesneuveld is. Het sneuvelverleden verleent waarachtigheid aan het geheelde heden.

door

Users Manual

De gebruiksaanwijzing der wereld
is onontbeerlijk,
zo’n heerlijk onkraakbare code
van dode geheimtaal,
waar je vrijelijk naar
mag raden wat er staat.
Alle onderdelen keurig genummerd
op volgorde van waarneming
als bij een apparaat.Het begint vast
met een opsomming van:
doe dit niet
en laat dat achterwege,
als juridische indekking van hogerhand.
Dan volgt waarschijnlijk de instructie:
-Bekleed eerst hart & ziel
met huid & haar en andersom.
-Eerst goed buik schudden vòòr gebruik.
-Ga dan doen wat je niet laten kunt,
bekwaam de handeling en lijm
alle losse onderdelen aan elkaar met de
bijgeleverde lijm van benul.
-Verwelkom alle gevolgen daarvan
of niet en onderga daarvan
weer alle gevolgen etcetera….
zwem in de golven van gevolgen.
-Steek je neus in alle zaken.
en snuif de geur van betekenis.
-Laat het oor als een schelp
te luisteren liggend op het ruisende strand
aan de zee van ruimte.
-Vorm geheugen om in verheugen.
-Zet de blik op oneindig en zie het zitten….
zie het zitten….want zo zit het….
het leunt allemaal tegen elkaar aan….
het steunt & kreunt van ellende en genot.
door

Bananenrelikwie

Naast de bananenrepubliek van de kunstwereldspeculanten is ook de bananenrelikwie is nu een virtueel ‘feit’.
Doordat de koper de cryptodure ducttapebanaan ritueel heeft opgegeten en via zijn kunstzinnige spijsverteringskanaal weer aan onze kunstwereld heeft teruggeschonken is het helder geworden dat het eigenlijke kunstobject het reepje duct-tape is…een tastbaar fysiek residu.
Volgens de voorspelbare verwachting is zal dit school gaan maken, naast de stapel & stortkunst en de kunst per strekkende meter zal duct-tape-art vanaf nu overal en ergens in ons oog springen.
Na de banaan kan voortaan alles aan muren geplakt worden…aan lantaarnpalen, op treinen, auto’s, aan plafonds, aan etalages…
Met een rol tape is iedereen kunstenaar en welk object dan ook wordt eenmaal geplakt van onschatbaar belang.
Duct-tape blijkt bij nadere beschouwing en drager van diepzinnige betekenis. Want wat is betekenis anders dan samenhang, dat alles met elkaar verbonden is wordt belichaamd door deze plakkerige lijmstrook? Betekenis is lijm, lijmen is betekenis geven.
Lijm geeft verband, ook al is het een noodverband.Behalve deze lijm-openbaring brengt de DT-banaan ook nog eens de nieuwe waarde van kunst aan het licht, ook al is het kunstlicht…
Die nieuwe waardebepaler is de Crypto-munt. Die geheime, verborgen
virtuele valuta, met als kenmerk dat ze een lege dekmantel is die niets verbergt. Er schijnt een geheim onder de mantel schuil te gaan.
Het mysterieuze is…dat er niets te verbergen valt….
Behalve wellicht die andere ontastbare lijm, die alles verbindt….
het benul of wel bewustzijn.De kernvraag is wel:
Waar is de lege schil gebleven?
Pas a.u.b. op ! 

door

Dadenloze daad

Wat nu…als ‘nietsdoen’ de beste optie is.
Vergis je niet, niets doen is niet niks.
Niets doen is niet passief,
radicale nalatigheid heeft een enorme impact..
Het wil niets anders zeggen dan:
Niet nog meer vervuilen, vergiftigen, vernietigen.
Niets doen is zo gezien een ultieme handeling.
Niets doen geeft ruimte aan het spontaan herstel
van natuurlijk evenwicht.
Toegegeven, nietsdoen is radicaal, geweldloos verzet
en tegelijkertijd onvoorwaardelijke aanvaarding.
Met daadkracht heeft de mens zich nu wel bewezen
en daarmee ook het feit dat hij zich handelingsonbekwaam
en ontoerekeningsvatbaar gedraagt als het om het veilig stellen
van basale levensvoorwaarden gaat. Als enig dier weet de mens
zijn natuurlijke staat te ontkennen en leeft dus in permanente staat
van ontkenning.