Ze zien er vaak modieus uit, bedelende zwervers.
Ze stinken niet naar zweet maar naar een overdosis deodorant.
Hun dure broeken zijn vaal en doorgesleten, niet van hard werken, de fabriek levert ze zo af. Moderne zwervers wonen niet achter een schutting maar achter een scherm,
aanspreekbaar zijn ze niet, luisteren doen ze alleen naar ingeplugde oortjes.
Als blinden lopen ze je omver en kijken verstoord op alsof je ze hebt lastig gevallen.
Ze surfen stug verder, om niet hier te hoeven zijn, onderweg naar het paradijs van elders.
Online zijn biedt verstrooiing en afleiding de meest prangende vragen. Luxe zwervers hebben alles. Ze bedelen alleen nog om aandacht, om er bij te horen…om aardig gevonden te worden. Ze bedelen om vriendschap, ze bedelen om volgers….bedelen om voor vol te worden aangezien…
ze bedelen om nooit meer alleen te zijn?

Ze doen denken aan fanatiek toegewijde orthodoxe gelovigen die permanent de schijn in het scherm aanbidden.