‘Zeg vriend, wat heb jij nog op je emmerlijst staan?’
‘Waar heb je het nu weer over, en wil je mij nooit meer ‘vriend’ noemen, dat woord is nogal aan corrosie onderhevig sinds die sociale media?’
‘Goed dan neef, je bucketlist…die modieuze trend om vlak voor je dood nog even snel wat essentiële ervaringen op te doen’
‘Nooit van gehoord, je kijkt teveel Hollywoodtrash of lees je de leesmap bij je kapper?’
‘Wat zou jij dan doen als je nog maar een maand te leven had?’
‘Hetzelfde als nu…ik ga er trouwens nooit van uit dat ik er morgen nog ben!’
‘Tjonge, wat ben je toch een hypochonder, man!’
‘Ik ben alleen maar bewust van dit zeldzame heden, ik weet oprecht niet of er morgen nog iets is om bewust van te zijn’ ‘Zo kun je toch niet leven, met die permanente angst’
‘Wie heeft het over angst, onzekerheid is de basis van dit langgerekte moment, het enige waarop je kunt vertrouwen?’
‘Ben je dan niet bang dat je iets mist?’
‘Nee hoor, als je aandachtig bij de aandacht blijft valt er niets te missen, focus je op geen één ding!’
‘Waarom geen één ding?’
‘Omdat aandacht geen ding is!’
‘Wat ben je toch een vage zweefneef!’
‘Niks vaags aan, aandacht is het meest primair aanwezige in welke ervaring dan ook!’
‘En wat koop ik daar dan voor?’
‘Het onbetaalbare natuurlijk, wat koop je ervoor, wat een geëmmer, je hebt alles al, als ik jou was zou ik aandacht maar eens bovenaan je ‘bucketlist’ zetten!’
‘Het is duidelijk dat jij nooit naar de kapper gaat, geen kennis van de leesmap!’
‘Mijn vrouw knipt mij altijd’
‘Is wel te zien, neef’