Onze hoogbejaarde vriendin reed al haar leven lang schadevrij, vertelde ze niet zonder trots, terwijl ze een fietser sneed.
Naast haar gezeten in haar autootje begon ik binnen vijf minuten rijden van angst te verstijven door opeenvolgende incidenten die nog net goed afliepen dankzij alerte reacties van de tegenliggers. Het was meteen de laatste keer dat ik naast haar plaats nam. Voor haar waren het echter geen incidenten, zo reed ze altijd en zonder schade.

In de provincie werd laatst een bejaarde boer aangehouden, omdat zijn ooit gele Mercedes zwarte dieselrook uithoestte.
De boer had geen rijbewijs bij zich, geen verzekering,
geen kentekenbewijs. De auto moest van de weg af.
De vertederde agenten brachten de boer netjes naar huis en vroegen daar opnieuw naar zijn papieren.
Het afwezige kwam aan het licht; de boer had nog nooit papieren gehad, geen rijbewijs, geen verzekering en altijd schadevrij gereden.
‘Ze hebben mij nooit papieren gegeven’ zo luidde zijn verweer, licht verontwaardigd.
Nu zijn Mercedes in beslag is genomen, gaat hij met zijn bemodderde trekker de weg op, naar de dokter, naar de bakker, met aanhanger en al. Tractorchauffeurs hebben geen rijbewijs nodig, ze hebben kennelijk natuurtalent, geboren op de trekker.

Ons veilige verkeer leunt zwaar op confrontatiemijders.
Wonderlijk dat er zoveel goed gaat, net goed is ook goed, kantje boord is ook perfect.
Zelfvertrouwen is mooi, maar vertrouwen in ontwijkers is hier meer op z’n plaats. Onze oudste vriendin is niet meer,
ze is zonder blikschade heengegaan.