Is dit het manifest van het schuchtere,
mobilisatie van de verlegenen?

Roept dit pamflet op om heen te gaan en verwondering te zaaien?
Ik weet het niet, ik weet zelfs niet zeker of ik hieraan twijfel.

Dit is geen aanklacht, maar propageert een behoedzaam naderen,
een weifelend verkennen of wellicht een omzichtig beamen?

Marcheren onze schaduwen een lange mars richting zon
om timide op te lossen in haar licht, naïef en lucide?

Welnee, wij vragen onze volgelingen slechts vallend te dwarrelen,
liefst zonder een zuchtje wind, ze slagen erin zonder uitzondering.

De bosgrondzon viert de gevallenen in haar nieuwste licht,
en wij vallen mee, wij vallen overal hier, op onze plek.