Geboren in een te groot lichaam
belandde je als vanzelf
in een soort van Madurodam.
Als je niet oppaste groeide je
krom als een geknotte wilg…
moest je permanent buigen
voor gratis verstrekte laagte.
Niet uit nederigheid…
uit noodzaak diende je te hurken,
te kruipen, op je knieën te gaan
om je te verhouden tot…
Je legde alles daar beneden
ander ‘n vergrootglas,
dingen naar een hoger nivo
tillen had weinig zin vanwege
zompige zwaartekracht die alles
naar beneden trok vanonder het maaiveld…
Je kon hooguit jong leren om
alle vallende ballen in de lucht te houden…
niet dat dat zin had,
daar moest je echt wel zin in hebben.
Nu ligt wel de hele bodem bezaaid
met ballen die raar rollen…
behoedzaam lopen om niet te vallen
als je wilt blijven genieten
van het uitzicht.