Het onmogelijke als enige houvast.
Niet dat men het ooit vast zal houden,
men kan ernaar reiken,
een kompas om op koers te blijven.
Het bereikbare bestaat al,
bekend terrein in kaart gebracht
door talloze handen bezoedeld,
herhaalbaar op de lopende band
van reproductie, verzekerd
van slaapverwekkend succes.

Evolutie is het onafgebroken geknabbel
van alle levensvormen aan de grens
van het onvoorstelbare.

Moeten we wel menselijker worden of
knabbelen we ons naar iets dat de mens
overstijgt, naar iets onvoorstelbaars?