Het is 2055. X slaapt in een flatwijk waar de straten geen namen hebben, de huizen geen ramen.
De staat is vervangen door ‘het systeem’ , het systeem weet altijd waar X zich bevindt, gepositioneerd door coördinaten. X draagt zelf ook geen naam meer, gechipt als een huisdier.
De mens is een huisdier zonder baas, het systeem beheert hem. Bezittingen worden geleend, het leenruil-systeem werkt ontlastend. Onteigening is de verlossing van alle zorgen.
Mensen hebben geen werk meer, ongemak wordt geautomatiseerd vermeden. Robots assembleren robots die betere robots ontwerpen.
X ontvangt geen salaris meer maar wat zakgeld,
electronisch gestort op de chip in z’n bovenarm.
De wereld is gecomprimeerd tot een helmervaring.
X’s leven is een tijdverdrijf, beleefd binnen zijn amusementshelm, de helm doodt professioneel de overbodige tijd.
De helm maakt mobiliteit onnodig, virtueel kan X overal zijn omdat X hier niet wil zijn.
De dromen van X worden op schaal uitgeprint in 3d en geëxposeerd in het openbare domein. Het systeem kent geen geheimen, alleen effectieve calculaties.