Één ster die precies de juiste weg wees
uit het labyrint van keuzemogelijkheden…
één ster als routeplanner.
Tweeduizend jaar geleden kon dat kennelijk nog,
toen er nog ezeltjes liepen,
geestelijk onderdak vinden binnen iets heiligs.
Nu biedt het hemelgewelf myriaden aan sterren
die allemaal wijzen
naar het rationele ideaal van ontheiliging.
Nog even afgezien van de vele vallende nepsterren,
ruimteschroot en datasatelieten
die de wijde blik schijnheilig misleiden.
Nu zou elk geestrijk zandkorreltje
het sterrenstof in zich mogen vinden
om de woestijn van zijn te laten bloeien
of overal van af te zien met de blik
van een nog ongeboren kind.