Victor Fulm werd eerst bekend als literair recensent, bescheiden en altijd opbouwend. Uitgeverijen overspoelden hem permanent met kakelverse meesterwerken. Noodgedwongen ontpopte Fulm zich tot een heuse flaptekstlezer. Soms had hij zo weinig tijd dat hij zijn deskundige oordeel wel op de flaptekst moest baseren. Het moordende publicatietempo was voor geen mens bij te houden. Fulm’s recensies werden erg geliefd bij het publiek. Aan het wekelijks verorberen van zijn boeksamenvattingen hield de lezer het goede gevoel over mee te kunnen praten over alle nooit gelezen literatuur. Hij bespaarde de lezersschare veel kostbare tijd. Zijn populariteit steeg zodanig dat verschillende uitgeverijen hem begonnen te vragen om zelf flapteksten te leveren. Ook daarin bleek hij buitengewoon bedreven. Zelfs ellenlang gewauwel van vierhonderd pagina’s wist Fulm samen te vatten tot een korte krachtige tekst die intrigeerde. De lezer verlangde niets anders dan te worden ingewijd in dit even zeldzaam als meeslepende epos. Kocht de lezer het boek niet dan bleef het ‘de boot gemistgevoel’ hem pijnlijk tergen. Aanschaf verdoofde die pijn subiet. Na enkele jaren raakte Fulm in opspraak omdat lezers zich grootschalig bekocht voelden vanwege alle niet ingeloste beloftes die de flaptekst hadden gewekt. De zegen van de werkloosheid verstrekte opeens de broodnodige ruimte om bij te lezen. Sommige lezers begonnen hun geld terug te eisen voor de hun als meesterwerk aangeprezen flutromans. Natuurlijk werd die eis niet ontvankelijk verklaard door de rechter. Over smaak of stijl deed het hof geen uitspraak. Één uitgeverij was zo slim om het voor Fulm op te nemen en bundelde zijn verzamelde flapteksten in een bibliofiele uitgave. Het werd onverwacht een bestseller. De flaptekst werd onbedoeld een genre op zich, naast het ultra korte verhaal. ‘Fulmen’ bleken gecomprimeerde juweeltjes, soms welhaast poëzie. Meer dan eens wist de ‘Fulm’ het onderhavige boek te overtreffen in zeggingskracht.
Samenvatten is wellicht de grootste kunst aller kunsten. Naarmate informatie te ver buiten haar oevers treedt, groeit de noodzaak om samen te vatten.
Zelfs de slechtste samenvatting is nog altijd beter dan de saaie dikke pil.
F. Wildesheim.