Mijn vader was geen echt drankorgel.
Hij nipte hooguit van zijn limonadeglaasje met zelfbereide ‘Imitasie’, een flegmatische cocktail van bier met Fanta. Overigens liet hij dit ook vaak halfleeg of halfvol staan op het formica salontafeltje dat aan de kant van de kamer was gezet omdat er zojuist op een tango van Malando was gedanst. Onder die klanken veranderde mijn vader steevast in een Don Juan die mijn moeder onder de te laaghangende kroonluchter door liet zwieren.
Mijn moeder was ook niet echt van de drank, haar fles Bessenframbozenwijn ging jaren mee. De rest van de Amsterdamse tak was wel degelijk aan de drank, citroenjenever en sherry spoelde alle familieperikelen soepeltjes weg.
Hoe kwam het dan dat mijn moeder naar verschaald bier rook?
In de koelkast stond altijd een aangebroken flesje bier van onbekend merk met de geknakte dop erop gedrukt. Ze smeerde het in haar haar, vandaar dat haar haar net zo goed bleef zitten als bij koningin Juliana. Haarversteviger maakte mijn moeder wat zelfverzekerder en zeker als zij met Don Juan de vloer op moest. Opeens stond ze dan rechtovereind. Mijn moeder kon wel wat versteviger gebruiken.