je schrijft op wat je niet weet
en dat is nogal wat…

bijvoorbeeld … ……. …… ….
eh, …. ……… …….. ……

dat heb je wel vaker wanneer
je een opsomming wilt geven

soms is het teveel om te noemen
dan weet je het even niet meer

waar moet je beginnen…?
dan geef je het beter op

je weet niet wat je schrijven moet
en dat schrijf je op…

opgeven lijkt makkelijk
en dat is het ook

alleen die implicaties…
die implicaties die je voeden

of die waar je over struikelt
zijn alomtegenwoordig

je zwemt in de implicaties
en je lost erin op

Dus

geen slotsom
geen eindafrekening
geen conclusie
geen eindstation

dus

geen einddoel
geen horizon
geen blauwdruk
geen routebeschrijving

dus

geen gebruiksaanwijzing
geen plan
geen arriveren
geen laatste woord

geen finaal oordeel
geen einde

dus

uiteindelijk
niets uiteindelijks

dus

laten we het dus laten bij dus

Ik ben de lift……..
van verticale taal
……kom binnen…
…druk op ’n knop
en ik stop op……..
iedere etage……..
die je maar wilt….
ik verbind niveaus
ze komen samen
in mijn schacht….
dat is verdieping…
waar je uitstapt….
op iedere etage…
krijgt taal ’n heel
andere betekenis.
laatst was ik op….
het dakterras om..
wolken te krabben
hemelse jeuk is ‘n
teken van leven…
het is wonderlijk…
als eencellige……
zo één te zijn…….
met alle etages….
en zelf nergens….
ooit te arriveren…
…als stalen engel
zweef ik neutraal
……tussen hemel
en lage aarde…..
…….het neonlicht
…….schijnt immer
in deze cel……….
van hard glas……
..in nood kun je je
via de intercom…
met de onder-
houdsmonteur….
onderhouden……
…………als er een
schroefje los…….
…….of als ik even
te langdurig……..
stil sta bij de…….
dagelijkse op…..
en neergang……
van zaken……….
……..de monteur
motiveert mij……
…om mijn missie
voort te zetten….
……ter meerdere
eer en glorie van…
…de begane grond.

Een hond is geen mens,
een mens is ook maar een dier
dat denkbeelden plakt op onmiddellijk beleven

Een dier dat zichzelf overal zoekt,
maar nergens geen hond kan vinden

Raak dan maar het spoor bijster en de tel kwijt
ga midden in het bloemenveldje liggen

Vandaag maar even geen wolken plukken
waar toch geen vaas voor is

voeten verbergen zich in schoenen
in blind vertrouwen lopen ze
het idee horizon achterna
zoiets onbetreedbaars

anderszijds ontroert het hoe
klontjes suiker in thee
verdwijnen door beroering
vormverlies smaakt zoet

en dan de stofjes
die samen dansen
in deze zonnestraal
ze verlenen licht
even een lichaam

kijk tot slot hoe de zaadjes
van deze aardbei zich openbaar
verschuilen in rode buitenkant
zo evident

hoe lees je dit stilleven
van fraai afgezaagde metaforen
taalzaagsel gelekt uit een hoofd?

wat is een leeg hoofd
anders dan een bedding
voor de taalwaterval?

het is veel te vroeg
dat die merel hier
in deze warme midwinternacht
heldere koperklanken zingt
olla vogala… lalala…

het is veel te vroeg
om een lentenest te bouwen
ik lig me nog in m’n oude nest
te bezinnen over nesten
waar ik mij in werk

het is veel te vroeg
jaag die lente weg
die merel is van de wijs
waar wachten we nog op,
mijn lief, kom…

laat ons eieren bakken
als ontbijt en dan
gauw weer in bed
vanavond eten we
diepvries met ijs toe

Geen blad kan het opbrengen identiek te zijn aan haar soortgenoten.
Geen steen, geen zandkorrel kan de discipline opbrengen hetzelfde te zijn,
laat staan dat gebeurtenissen zich exact zouden herhalen.
Zelfs de eeneiïgste tweeling is niet hetzelfde.
Alleen in een mensenhoofd schijnt gelijkvormigheid wenselijk.

Tot voor kort was hier geen naam voor.
Voortaan heet het: de evolutie van de uniciteit.
Hierna heet het weer anders, geheel in de traditie van het eenmalige.

Evolutie is de discipline om een overvloed aan variëteiten te creëren.

het dagelijks brood is op
laatste kruimels
worden 1 voor 1 opgepikt
door een doodgewone mus

broodnodige dagen
vallen weg 1 voor 1
het laatste gruis van het huidige
wordt zorgvuldig vermorst
met wat terloops getjilp en gehip

mussen vallen nooit
van daken

de mus is gewoon
om er zomaar
even niet meer te zijn
gevlogen uit dat zachte
grijzige verenpakje

ervantussen
lichter dan een veertje

Het meerkeuzevraagstuk…

A)
geeft één beperkte visie weer op de werkelijkheid
die andere visies uitsluit.

B)
is een manier om iedere toetskandidaat
in dezelfde tunnelvisie te laten geloven.

C)
is zo slecht en meerduidig geformuleerd dat de lezer
wel moet gaan twijfelen aan de antwoorden
die per stuk te kort schieten in meerduidigheid.

D)
komt voort uit de aanname dat er één wereld is
van vaststaande feiten, i.p.v. werelden van voorlopige afspraken
bij gebrek aan betere, een wereld van verschil.

E)
gaat uit van de naïeve aanname dat iedere toetskandidaat
goedkeuring van het toetssysteem wil
en na diplomering trots is om erbij te horen.

F)
suggereert dat het reproduceren van aangeleerde
standaardantwoorden hetzelfde is als intelligentie.

G)
vertegenwoordigt niet meer keuze, maar minder keuze:
je hebt geen andere keuze dan het ‘goede’ antwoord.

H)
wie alle antwoorden aankruist, of geen van alle,
kan door naar het volgende spelniveau.

de dichterkoe graast
weilanden af en toe kaal
vermaalt talmende taalhalmen
tot een vloeiend vers

het vers is echter
niet echt, het is
slechts klankgewas
van talig gras

het echte vers
ligt ongemaaid
door wind verwaaid
te golven als een zee