juni 27, 2017 door openbaargeheim.

Formule

De slak is geen formule1-coureur.
Zijn leven is geen trage race.
Hij kruipt over onze natgeregende ruit,
omhoog. Zo lijkt het. Een doorzichtig circuit.
Geen bochtenwerk of inhaalmanoeuvres,
concurrentie ligt ver achter hem.
Na een uur blijkt de slak weggezakt,
de chauffeur gleed al slapend achteruit.
Zijn helm lag op de grond,
een gebroken slakkenhuisje.
De volgende dag op het raam,
een remspoor van slijm.

juni 23, 2017 door openbaargeheim.

Time is on mein Zeit

Sag mal, wie spät is time today?

Yesterday is immer zu late.

Oder is it vielleicht zu früh to say?

Jaja, die zukunft ist immer now!

Genau, just like die vergangenheit.

Zeit weisst nicht how to leave or stay,

so let’s take a walk on the wild Zeit.

Yes, where die ewigkeit wandert…

(Fragmente aus: ‘Die Anglosaksischer Freund’ , Markus Maulwurf, 2017)

juni 21, 2017 door openbaargeheim.

Kathedraal

Het bestaan is niet draagbaar,
daar is het te omvangrijk voor,
handen tekort.
Zelfs vele mensheden zouden ontoereikend zijn om het te omvatten.
Men kan hooguit hier en daar wat aaien en strelen.
Het bestaan is buiten gewoon aaibaar.
Kunst bestaat om het bestaan draagbaar te maken.
Dat is de kunst, een kathedraal gebouwd van draagbare bakstenen.
De draagbare lichtheid van het bestaan draagt de beschouwer.

mei 22, 2017 door openbaargeheim.

2 X

Twee keer schept vorm.
De eerste keer lijkt het nog nergens op.
De tweede keer lijkt op de eerste, ze bevestigt de eerste.

De eerste keer is het magische scheppingsmoment
van een lukrake impuls, een nog doelloze poging.
Herhaling maakt vorm, bestaansvorm.

De tweede keer maakt dat de eerste keer de bedoeling lijkt.
Het geheugen maakt die herkenning mogelijk en schept ook
de verwachting en de verheuging op de derde keer.

De derde keer is het vieren van de vorm.
Nu is het de kunst om deze vorm bewust te vergeten.
Door het vastleggen van de vorm kun je het loslaten.

Ruimte voor een nieuwe poging…