Moet je horen, heerlijk…geen muziek. Wat bedoel je, ik hoor niks?
Kijk en daar stond vroeger die kerk. Waar dan, ik zie alleen een leeg plein?
Ruik je dat?…geen uitlaatgassen! Nee, of bedoel je gewoon deze frisse lucht?
En moet je dit nou es proeven, zalig… brood zonder conserveringsmiddel…
Ik proef het niet, zonder kleur of smaakstoffen staat op de verpakking.
Ze zijn het zout ook vergeten, proef je dat niet? Ja, ik proef geen zout.
Gek toch, als de zintuigen niet geprikkeld worden gaan ze jeuken.
Ik dacht al wat zit je nou te krabbelen in dat opschrijfboekje.

Ken je showpein?
Shop Hein?
Ja Sjopijn!
Joe Penn?
Gopin!
Joop Anne?
Neehee, Chaud Pain!
Oh Chopin … die chocolatier toch?
Nee, die Poolse stukadoor, nou goed.
Nee, maar ik ken wel Moos Hart…
Meaux heart?
Nose hard?
Nee, Mose Art!
Beaux Arts?
Mow! Tsar!
Mootsaar?
Ah, Mozart van Le Quattro Stagione?
Die pizzeria?

Op de binnenplaats van ‘ons’ winkelcentrum voetbalden wij in de late zomeravonduren.
Een perfecte ommuurde plek. De bevoorrradingsdeuren dienden als doel, ieder een deur. Aan de zijlijn van ons stenen veld zat het verplichte Chinese Aziatische restaurant, met grote afvalcontainers. Het stonk er altijd naar voedselresten. De Chinese kat zat vaak met tevreden oogspleetjes in de deuropening, er liepen ratten.
Na een blikseminspectie van de voedsel-en-warendienst werd het restaurant plotseling gesloten. De containers zouden vol met blikjes hebben gezeten, blikjes kattenvoer,
balletjes in saus. Zoveel blikjes kon die ene kat nooit op. Hij moest dus geholpen zijn door de bezoekers van het restaurant aan de voorkant, handlangers…medeplichtigen. Hoe het restaurant heette weet ik niet meer, wel dat het volgende Chinese restaurant in de volksmond ‘Mi Hauw’ werd genoemd. De volksmond geeft altijd een vreemde nasmaak. Het restaurant veranderde, maar de kat bleef dezelfde, volmaakt tevreden.

Ja, daar sta je dan
stil op een zebrapad
of zoiets, weet jij veel?
met je nieuwe schoentjes
van inkt die een spoor
nalaten. Je staat ergens
bij stil, maar bij wat?
Bij dat wat niet weet
waarbij het stil staat?
En dat dan weten,
onomstotelijk benul.

Matthijs Röling

Schele ogen zien wel meer,
maar niet veel beter.

Die kijkt met zijn rechteroog,
zei de meester,
zo in je linker broekzak,
zo scheel is die vent.

Kijk dan liever met één oog
of met ogen dicht

meester had een goede kijk
zelfs toen hij later
dat glazen oog kreeg
waarmee hij knikkerde

wij kinderen keken
onze ogen uit:

nog een potje meester!