Ach, begrip…
wat een mooi woordje was dat,
het leek houvast te geven,
stevig grip op de zaak

het leek wel een containertje
waar je iets in kon opbergen
met een label erop, naam, vorm,
gewicht, materiaal enz.

Het was dan net alsof je met begrip begreep
wanneer je soortgelijke containertjes
weer kon opslaan in iets ruimere,
zo leek je begrip te groeien.

Maar begrip is zelf een begrip, begrijp je?
Het begrip verklaart niets wezenlijks,
begrijp dat je er nog steeds niets van begrijpt
als er een begrip van hebt gemaakt.

Het is niets dan graaien in de lucht.
Zoek niet naar begrip, vind het onbegrijpelijke,
dit wonderbaarlijke gegeven er te zijn
vraagt om geen enkele bevestiging.

De overvolle maan zette de afgekalfde nachtoever in een ivoorwit licht. De wereld leek een fotonegatief, zo onschuldig lief, nog niet ontwikkeld ,nog niet afgedrukt. Ongeposeerd naïef. Het sluiteroog van de maan zou altijd open staan en niets zou onopgemerkt blijven voor niemand. Herinner je nog je eerste foto van je zwartste nacht als mens?

Later bleek, de dop zat nog op de lens.

De wuls reeft lankhaftig de mekel
aan warthaal eeft men vaak un hekel
maarik hau fanklink lare klanken
die gafels borwolzaam verwanken

Menkhan meifeel zaak enver weit hen
omhut pleeghen fansin losefheiten
tog salmen meina moeteg even
hik sgep veelp lezier hindit leefhen

Gor van Beenen , vroeg 21ste eeuw