Niets hebben en toch
niks missen, dat lijkt op niets
kwijt zijn en toch niks zoeken.

Hoe zou datgene
wat niemand kan bezitten
kunnen zoekraken?

Alleen eigendom
kan ons gestolen worden.
Niets, dat is al weg

Hoe kan iets gezocht worden
als het niet al gekend zou zijn?
Hoe zou dit, hier gevonden
ooit herkend kunnen worden?

Hoe kan iets op zoek gaan

naar datgene wat op zoek gaat?

Als datgene wat zoekt

juist het gezochte is?

Is zo gezien niet
zoeken het vinden
en jagen de prooi?

Ozamaki©‘WankeleVerzen’ FutonPress 2019 vertaling:Miruki Wildesheim

Deze eeuwig jonge zon
streelt al wat huid heeft
met haar lange lichtvingers

heeft niet elke cel een huid,
elk blad, elk steentje?

heeft zelfs ruimte niet een vel,
van duistere nacht zo zacht?

huidig licht, heet dit strelen
wijs eens iets onhuidigs aan?

hoe wijs je naar stilte
als alles hier al op wijst?

Ozamaki©️FutonPress2019

uit:WankeleVerzen, vertaling Miruki Wildesheim

stil zittend als een boom
zwijgt meester Blindeman
diep geworteld in de nacht

ondergronds tastend
met geesteslicht naar zicht
bodemgeest gewekt

ademwind volgend
verroert zijn kruin geen blaadje
toch blijft niets onberoerd

onzichtbare vrucht

door niemand ooit geplukt
kan hier ontkiemen

Ozamaki©FutonPress2019
Uit:WankeleVerzen, vertaling Miruki Wildesheim

ik schrijft zich in de mist
zo ijl is dit bestaan
niets blijft er van taal

ver dampend in het dal
tot de zon komt om te zien
of alles helder is

opeens is ruimte zo massief
als hoog gebergte

het toppunt van dal
hier zijn is onbeklimbaar

Ozamaki©️2019 FutonPress

uit: WankeleVerzen, vertaling MirukiWildesheim

de oude wilg is jarig
alle blaadjes vieren feest

zo hol stroomt hij vol
in de bloei van zijn leven

een specht roffelt op de bast
Pok-pok, hallo daar!

of juffrouw rups soms thuis is
ze geeft geen gehoor

spaanders vliegen rond
hij trekt dit vers uit de boom

dit verse vers is de vlinder
die droomt wilg te zijn

met dank aan Tswang-tse
die mens met vlindervleugels

Ozamaki©️FutonPress2019

uit:’WankeleVerzen’ vertaling: Miruki Wildesheim

Is een tuin van geest
of is geest een tuin
van gedachtengewassen?

geen tuinier die het bijsnoeit
het woekert zo heerlijk voort
mooi verwelkbaar tot compost

traag vergaan is verfijning
afbreken tot essentie
klaar voor wedergeboorte

een tuin sterft van het leven

Ozamaki©FutonPress2019

uit:WankeleVerzen, vertaling: Miruki Wildesheim

dat smaakt

dat smaakt echt

dat smaakt echt nergens naar

blokjes witte tofu

in lauwe miso-soep

geen smaak, zo subtiel

iets proeft afwezigheid

als een afspraak

met een vriend

die dagen niet

komt opdagen

in de schaduw

van een boom

die nooit geplant is

Ozamaki@Futonpress2019
uit:WankeleVerzen
Vertaling:Miruki Wildesheim

te vroeg geboren
wist hij hoe eeuwig het is

als kind al immer
had tijd hem nooit iets gezegd

hij kreeg de tijd om zijn pols
op een verjaardag

die wijzers leken tralies
voor de boef in hem
hij voelde zich bestolen

het horloge viel ergens
onopgewonden

nimmer haast, nooit laat
een zee van zijn zo tijdloos

hoezo verjaardag
wat moest leeftijd voorstellen?

een ziel beleeft intens traag
langgestrekt weten
dat niets verser is dan nu

Ozamaki©FutonPress2019
Uit: ‘WankeleVerzen’
Vertaling:Miruki Wildesheim

de blindgeborene ziet licht
van het geestesoog
een licht dat leeft op de tast

hij ademt ruimte, geen lucht
zo stoot hij zich niet
aan de hardheid der dingen

draagt een geheime kennis
vol in zijn lege buik
kennis die zonder taal vanzelf spreekt

zijn tong proeft vergezichten
onbestaanbare
mogelijke werelden

zijn oor luistert naar bloesems
insectengegons
geplof van fruit in het gras

In elk van zijn hartkamers
woont een ijl geheim
dat feilloos weet of iets klopt

hij leest aandachtig een boek
geen woord wordt vermorst
met zijn wijsvingertopje

blindheid is een diepe put,
zegt Blindeman blij,
blijf lekker zitten en ontspan

wat nooit slaapt ontwaakt

Ozamaki©FutonPress 2019

Uit:’Wankele Verzen’ vertaling:Miruki Wildesheim

Een vulkaanbewoner
blijft zo onbewogen als plots
de bestaansgrond wankelt

de ziel is vloeibaar
als gesmolten steen stroomt ze
door dit aardse dal

van puur vuur zijn wij
en tot vuur keren wij weer
zijn wij sterrenlicht

of zijn wij een klont
afgescheiden van de zon
die langzaam bekoelt?

onze essentie
is smelten en doen smelten

godgloeiend hete oersoep,
wie weet wat ons eet?

Osho Ozamaki©Futonpress2019

Uit:’Wankele Verzen’ vertaling:Miruki Wildesheim