de weg stroomt…

zijnde onderweg
schoont de weg zich
als zeep die zich
zelf weg wast

weg is rivierachtig
gaande weg beide oevers
tegelijkertijd aftastend
met haar nat

van bron tot monding

één langgestrekt hier

waar immer leeft

in dit laatste nippertje nu

Lijm van aandacht
kleeft spontaan,
-zelf onzichtbaar-

de tienduizend dingen
en alle scherven daarvan
naadloos aan elkaar

werkeloos toeschouwend

kleeft ze aaneen wat eens

los en zelfstandig leek

niets weet te ontsnappen,

noem maar eens op

wat er zoal ontsnapt

en het zit met één

subiet vast in dit mozaïek

aandoenlijk hoe onwijs dit

verenigende kleefsel
myriaden van betekenissen

lijkt te suggeren

neem maar eens

vergeefs afstand om

te zien wat dit geheel

van lukrake steentjes voorstelt

of liever verdwijnen

in dit laatst bijgelijmde?

blatende slaapjes
staan lamgeschoren
kaal te grazen
blakend in de waakwei
totaal uitgeteld…

hoeveel waandagen
zijn er inmiddels
reeds over de dam ?

van virtuele droomwol

breit ‘n knotsgekke herder

zijn zomernaveltruitje

om bij zonnewende

de hondsdolle maan

tot een wulpse tango

te verleiden

Mijn zoon van acht zou
een syndroom hebben
ware het geen gave gave…

Hij wordt nooit ouder
dan acht, ja, men lacht
om zo’n aandoening,
maar wie zou niet
zo iets aandoenlijks
willen oplopen?

Sommigen vragen mij discreet:
‘waar kan ik besmet worden,
is het een virus of een infectie?’

‘Geen van beide’ leg ik uit,
‘het is een ongeneeslijke
affectie, voor zover ik weet…’

Het wonder zweeg
vloeiend in talloze talen
inclusief de dode

het wonder had niets
mededeelzaams te melden,

stond vaak sprakeloos
te ontluisteren
als een doventolk
kijkend naar gebaren

het leek te leven
van het horen zeggen
uit de tweede hand
in dienst van derden,
tussen de regellezers

het veelbeluisterde verwijt
dat men net zo goed
tegen een muur kon praten
nam het wonder in
als compliment

muren luisterden immers

het ongehoorde af

met wijnglasoren

als achterdochtige buren

voor het wonder ging

in het niet vertalen

de poëzie nooit verloren

‘Poetry is what survives
without translation,
without interpretation,

Blijf behouwen en verschillig
en steek je voet liever
niet steeds tussen de spaken
en vind, au!
je eigen stem…

benader de prat
van statuswaan met:
dat geeft toch niks jongen,
trek het je toch niet zo aan,
je bent ook maar
‘n raar aangekleed dier
met eigenaardige manieren

laat wonderwijl het vogelvrije

uitzinnig rondfluiten
desnoods
als ‘n serene sirene
vanwege hier waar
werkelijk alles
voortdurend aan de hand is
zowel het meest godsgruwelijke
als het feestgeestige sublieme

Kop op beest en zing van au,

Na zijn uittreding verviel de behoefte
om ooit nog op vakantie te gaan.

Fysieke verplaatsingen leken hem
vanaf nu een primitief surrogaat

voor het grenzeloos geestig rondwaren.

Zodra de nano-neurologie zover was
zou ze het geestige vast en zeker
definitief losmaken uit de beperkende
lichaamsschil, zo was zijn overtuiging.

Het feit dat het menselijk lichaam voor
50% genetisch overeen bleek te komen
met een banaan sterkte hem daarin.

Wel voorzag hij enorme hoeveelheden
schillen waar eventuele goden permanent
over zouden uitglijden met wat goede wil.

Sommigen vinden niet,
hebben toevallig te veel geld,
kopen al wat los en vast…
laten aan huis bezorgen
vinden ze wel zo makkelijk.

Niet aan vinden toekomend
vinden ze nimmer wat
er zo hinderlijk mist,
het gat in de hand
voelt zich bekocht.

Vinden weet niet wat
ze wenst, ze weet zich
bij elke vondst uitgevonden…
tot het volgende ongezochte
zich spontaan toont.

Elke vondst genereert verhalen,

van ontmoeting, ontdekking…

openbaring van het ongekende

wat toevallig toe valt.

-Herinner je, toen er geen geheugen was…
toen er nog geen ‘je’ opkwam?

-Natuurlijk, als de dag van gisteren…bestaan was
een lege boodschappentas zonder bodem,

 zonder boodschappenlijstjes…

-Precies, je had er geen boodschap aan om dingen
te onthouden…te vergaren of te bewaren…

-Ja, prachtig, het was leeg en onvergetelijk…

-Denk jij nog wel eens aan dat tijdloze?

-Nee, nooit, je moet daar toch niet aan denken.

-Inderdaad, hoe denk je aan dat wat zonder gedachten.
was… en is…denk je niet?

-Zeker weten.