Poëmobiel

Bestaan fladdert gewoon
te vederlicht
voor woorden…

‘n idee flitst op
binnen het geestig domein
het lijkt waarempel
‘n rijdend gedicht

(snel noteren…
voordat de ruitenwisser
het wegvaagt
met een ander idee…)

even sleutelen
aan dit mobiel gedicht
letterlijk voertuig van taal,
met uitroepteken als uitlaat!

rij maar even mee,
voor’n alfabetisch ommetje….

spring maar achterin
deze cabriolet,
het dak is eraf.
de motor,
nog nooit gebruikt,
loopt als een zonnetje
je hoort hem niet
snorren niet ronken.

Alle remmen los
wat rijdt ‘t lekker rond
in dit idee
op die telkens opnieuw
uitgevonden wielen
door de verbeeldingswereld
van geest…
waar je alles kunt vinden
wat je al vond of wat
nog nooit bestond
alle namen en vormen.

Zeg meeleeslifter blijf je wel
met je tengels
van die Claxon af
‘t is geen speelgoed
maar woord & spel.

Daar gaan we plankgas,
de weg mag je
er zelf bij verzinnen
rij maar raak
zonder bij te tanken
niet gehinderd door
actieradius
zo de hemel in
dwars door de wolkenbossen
eerste afslag richting Melkweg
want….het is vrij
parkeren op de maan.

Wie heeft trouwens
de ruitenwisser
aangezet?
Het stortregent hier
namelijke ideeën…

Mug Donderwolk


Mug donderwolk bezat
hersenen als een verlaten wespennest
en leek vanwege die kwaliteit
bij uitstek geschikt
als woestijnroepende sjamaan.

Mug Donderwolk medicijnman
van de Verenigde Boomstam
stond garant voor de sapstroom
ver boven de boomgrens
waar geen wens zich waagde.
Mug Donderwolk wist
al meemurmelend & trommelsgewijs
riviertjes te verleiden
om naakbare bergen op te stromen
en halverwege droomopwaarts
zich tot beekjes te vertakken…
steeds fijner te veraderen
als een nervenweefsel
en topoverschrijdend
te ontbinden in ‘n regenzwerm
van eenlingige druppels om al daar
de ijlste lucht te benatten.
Daar liep Mug Donderwolk
met zijn veertooi wartalig te rampstampen
in het dal dat rondom nogal
in het niet viel bij het hoge Drooggebergte.
Met zijn wonderdolk bevocht Mug
de meest onmogelijke denkbeeldige obstakels
die het opwaartse als onrealistisch
wensten te saboteren middels damwandgedachten.
Sluw liet Mug het eerst mondjesmaat toe
zodat er als het ware een stuwmeer ontstond
waar hij plots en teder zijn wonderdolk in prikte
als was het een luchtbel….
en wonderjawel…
’t sappig stroompje kwam op gang.
Aanhoudend zong Mug Donderwolk
alle voorouderlijke noten op zijn zang
om de droomstroom te bestendigen,
nu kon het feest van het geestige beest
een volle aanvang nemen,
het geestige geneest.

Versuchskaninchen


De Sapiensen waren
relatief gezien
toch nog maar een vrij
recent product,
wellicht enige eeuwen
te vroeg uit
de hoge hoed op
de biologische markt
gebracht als voorlopig
prototype…met,
zeg maar gerust nog
aardig wat kinderziektes
en hinderlijke systeemfoutjes
in de bovenkamer.

Welk weldenkend dier
zou niet zeggen:
Dit is bij de konijnen af?

Kon die fabriek niet beter
de kinderzieke exemplaren
terugnemen en inruilen
voor ‘n verbeterde versie?
Of bevinden we ons
als ‘Versuchskaninchen’
nog in een kwetsbare
ontwikkelingsfase, op zoek
naar een werkend prototype
overgeleverd aan dit wonder-
fokprogramma der evolutie.
En pas bij goed resultaat
een eventuele feestelijke
herintroductie…

Beste fabrieksmedewerker
afdeling Expeditie,
Ik ben beschikbaar,
u kunt mij thuis gratis & onder
kantooruren komen ophalen
voor grondige revisie
of integrale herbouw…
want ik kan nu wel even
eeuwig of enige tijd zonder.
Er te zijn geweest
was al ‘n beregoed wonder
boven wonder.

Nasa

Nasa heeft eindelijk geen enkel
bewijs hebben gevonden
voor Ufo-toerisme.

Vakantiebestemming Aarde
blijkt toch voor vele Aliens
een No Go Area.

Welk buitenaards wezen bezoekt
vrijwillig ‘n toxische dystopie
als je ook direct naar de Zon kunt.

Aardlingen zelf gaan hooguit
naar de maan, en proberen
daar ijskoud het massatoerisme
van de grond te krijgen,
al dus Nasa.

Eet deze Wiek


Eet deze wiek
aai lof joe….

Leest men graag ongrijpbaar heden
of mijdt men het als de fonetische vogelpest?
Onnavolbare onzinnen zonder aanwijsbare reden…
snappezvous kletsteksten…raarheid als ‘n koe.

Soms lijkt dichten ‘n gekke ekster
die voor elders ergens nesten bouwt
voor nog ongelegde eitjes,
ongekookt en zonder zout.

Tekstnesten die elke vogel verleiden
om gerust hun ei in te kwijten.
Onderwijl hele zwermen verwijten,
waarom dichter zelf geen ei legt…
‘Leg desnoods jezelf er in!’

Dichten zegt: Het is onuitlegbaar,
te rararaar voor woorden, subliem
is dit goddelijk onvermogen,
dat zien alleen eufoor gestoorden
met hun eksterogen die zacht als dons
het graniet van normaal doorboren.

Nesten bouwen is des dichters ei,
ze leeg laten maakt raarste vogels vrij.
Hun vogelziel is dan voorgoed vervlogen.

Elk tekstnest ‘n vlechtwerk,
een wee deemoedig mandje
om nietsvermoedend broedend
plots doorheen te vallen
de gevederde lezer
snapt er dan ook echt
de ballen van…

Eet deze wiek
aai lof joe
(biet me ziek)

Schofthoogte


Ik denk dus ik ben…
wekt mij de slappe lach,
even niet denken en je bent weg.
Ik dacht dus nu ben ik er geweest…

Het meest lachwekkende
aan het verschijnsel mens
is zijn zelfingenomen schofthoogte
en dat aap sapiens echt meent
dat de wereld om hem draait
als was mensheid de as
van deze kringlopende globe.

Was ‘t maar waar dat de mens
‘n lege as was, dienstbaar aan
de levens van medewezens.
Het schijnt de grap die ze is niet
te begrijpen, vervalt steeds (gaap)
opnieuw in dezelfde gebeurtenis.
Het zal de geschiedenis in gaan
als de meest dominante Waanaap
‘n wonder dat zulke rampen bestaan.

Droge jus

Arancina
de witrode Calabrese
sinaasappelschil op pootjes

als wildste hond
van het noordelijk halfrond
likt ze ons elke ochtond
de handen en voeten af

bezeten proeft ze van de
huidige bazensmaak
als droge jus

ze likt zich thuis in de dag
dat ze blijven mag
om nu
ons te domesticeren
met af en toe ‘n blaf

Cursor


Cursor
probeert vergeefs
dit puntje .
achter de zin
te deleten .

lijkt ‘n zandkorreltje
op het scherm .

wijsvinger zwijpt
als een gek .

zonder resultaat .

zit er soms ‘n vuiltje
in het oog .

dat zich niet laat
wegvegen .

het stipje blijft
midden in ‘t zicht .

starend
als ‘n pupil .

doe ‘t oog
maar dicht
als je kunt

geen enkel punt

Elsschot revisited


Het huwelijk van Elsschot
slaat de spijker op zijn kop
maar de plank volledig mis,
want ware liefde betovert
zij die samen echt genoten,
de rest is begoocheling.

Men wil dit voor iedereen
en liefst ook voor immer,
want tussen droom en daad
staan praktisch geen bezwaren
en dierbare vertedering
die niemand kan verklaren
die des avonds komt
wanneer men samen slapen gaat.

Zo stromen jaren henen
tot ver voorbij de dood
zien we gebenedijde lieden
die zich ‘n echt paar weten
stil vervuld op de oever gezeten
‘n Godvergeten & onbedaarlijk
aandoenlijke aanblik bieden

W. Schudspier over de lach

Is dat niet geestig

het enig lachende dier
te zijn of niet
te zijn?

of dat is niet de vraag,
is de vraag meer: Will I Am?

waar zit eigenlijk
die schudspier die
doet schuddebuiken
van plezier?

***

de fysio-gnomie van de lach
is gelukkig nooit blootgelegd
ondanks de vergevorderde
humoristische chirurgie

nadat het enig lachende dier
zich heeft dood gelachen
blijft er dat legendarische niets
over dat om zichzelf lacht

niets in het bizonder

***

Natuurlijk lachen alle dieren
zich slap om ‘t beest Sapiens

elk dier lacht weer anders
de een mekkert als een gems

sommigen kraaien of gieren
of lachen op z’n salamanders

ieder kent ‘t eendengeschater
of getrompetter van olifanders

het krolse gekrijs van ‘n kater
elk dier lacht met andere spieren

vissen lachen met waterlanders
en dat alles om levens te vieren