Omni verse verzen

door

Onoorbaar

‘t oortje van oma’s kopje
is gesneuveld, heel sneu
maar ook wel weer goed
om het euvel te duiden,
want ze luisterde alles af
onder ons theegeleuter
en fluisterde alles door
aan elk ander kopje met
een warm luisterend oor
één druppeltje geheim in
een mum tijd tot olievlek
als het aan haar lag dan
lagen al onze intimiteiten
op straat en in etalages
gratis te koop voor wat
de gek er niks om geeft
door

Transmorfers


Mijn vader maakte graag
van twee slechte dingen
één goed exemplaar,
om het even wat…
fietsen, meubels,
naaimachines,lampen,auto’s…

Mijn moeder maakte haar jas
in een handomdraai splinternieuw
door hem te keren,
de binnenkant buiten…
de koningin te rijk.

Ik denk wel eens dat ik ooit
een tweeling was waar mijn ouders
een eenling van hebben gemaakt
en op ‘n goed moment binnenstebuiten gekeerd…
het waren immers verdomd handige mensen.

Soms doneert een goed mens
die er slecht aan toe is,
een vitaal onderdeel aan een ander
bij wie dat orgaan ontbreekt…
van tweeën één.

Nu zijn er twee gewonde kwallen
geobserveerd die samen één geheelde kwal
zijn gaan vormen.
Geheel spontaan zonder chirurgie
smolten hun wonden samen.
Nu delen ze hun nieuwe binnenruimte.
Samen een eenling.

door

Spalk


Na het spalken
van het gebroken
muggepootje
had dokter hommel
zijn bezoekuur
en zijn leven er
vrijwel op zitten…

z’n vleugelslag haperde al
af en toe en hij ademde
steeds kortgonziger,
hij zou alleen nog even
langs bij eendagsvlieg
die op het punt stond
van bevallen.

Vlak voor de deur
van de hoogzwangere
gleed hij uit bij de landing
en tuimelde boomhoog
naar beneden waar het mos
zijn val brak.
Daar lag dokter Hommel
op z’n rug zijn laatste fut
uit te puffen toen zomaar
een zwerm pasgeboren vliegjes
rond zijn hoofd vloog.
‘Hoe is het met jullie
moeder?’, vroeg hij.
‘Ze is gelukkig,
net overleden!’
zongen ze in koor.

‘Wat gaan jullie verder doen?’
, verzuchtte dokter Hommel
op zijn laatste adem.

‘Onze verjaardag vieren natuurlijk!’
En ze vlogen opgewekt naar het licht.

door

Shy Encounters


Er viel een schuchter licht
de kamer binnen,
ze scheen hier
voor het eerst
te zijn en leek
te moeten wennen
aan de ruimte,
vergeefs naar houvast
tastend over de muren

ontastbare dingen belicht
waarvan het bestaan zo ongekend…
en nu zo evident

er valt nog iets
vreemds op:

ruimte heeft geen raam,
geen deur…

de lichtbron is nooit
gevonden…

bij elke naspeuring valt ze
weg in zicht…

door

Niets verdwenen

En plots stond…
de wereld stil.
omdat het acuut
aan Niets ontbrak

Niets was nergens
meer te vinden,
geen velden
geen wegen,
geen vergezicht…

alle afstanden
in één klap afgeschafd,
planeten verklonterd,
geheel en al verdicht…

nu drong het besef pas door
dat bestaan bestond
dankzij het onmisbare niets

niets toont zich
vormgeefster van
de tienduizend dingen
door zich nooit te vertonen

door

De grote roerganger


Sinds de mens
het roer der goden overnam
lijkt men te werken aan
‘n meerjarenplan
om met vereende krachten
een wereldwijd trauma
uit te bouwen
waar duivels verlegen
van zouden worden
vanwege ‘n duivelse planning
die keurig op schema ligt.

De mens gelooft al lang
niet meer in duivels…
en weet spiegels te vermijden.

Met zichzelf als beste vriend
heeft deze mens geen vijand
meer nodig…