Omni verse verzen

door

Slaapwankelen

Zo vredige wereld van nacht
voor wie vier keer
op bevel van zachte blafjes
fris uit de veren gaat
om de magische maan
en Grote Beer te eren
het slaapwankelt ergens
heen immer volgzaam
achter haar aan
verder nergens
geen hond op straat
alleen deze hier….
je huidige lievelingsdier
klaarwakker & nogal
aan de diarree
verder valt het leven
op z’n plek
en meer dan mee
door

Kompas

Geluk pleegt onmoedwillig
zachte sabotages…
met zonnedauw
een teder guerrillaoffensief
dunner dan schaduw
die het ‘gewone,
het gangbaar normale
ondergraaft,
lichter dan stil
niet als bewuste aanslag,
maar als onvermijdelijke
bijwerking van
euforische explosie.
gewoon gaat blind gemaskerd
met gewoonten,
herhaling is haar waanmacht.
Normaal is het gangbare napapagaaien
van horen zeggen,
dat diep uitgesleten spoor
van de doodlopende weg.
Geluk weekt maskers af,
herhaalt zich nooit,
heeft aan zichzelf genoeg
en baant zich spontaan
gaandeweg een eenmalig pad.
Geluk, dat kompas zonder naald
dat je vanuit stilstand
tot mysterie doet imploderen.
Pas op voor geluk,
ze is ten diepste subversief
voor het al te menselijke…
door

Koan

Dat een boom zonder handen
al haar blaadjes vasthoudt
(ooit ergens netjes opgeraapt?)
En nu…blad voor blad loslaat…
Hoe laat je los zonder handen?
Vraag dat maar aan de boom.
Ze geeft antwoord zonder mond.
Het Hoe ligt vanzelfsprekend,
analfabetisch op de grond.
door

Poëcitaat

Kort nieuwsgedicht van nieuwsberichten
met belofte voor verbeterde toekomst:
-Een nijpend tekort aan hoefsmeden.
-Dode valt uit rijdende rouwauto,
begrafenisondernemer zegt sorry.
-Slechte ervaringen met cosmetische
ingrepen.
-Haai in zeeaquarium blijkt robot.

Cosmetisch perfect afgeschminkte doden
worden bij wijze van toekomstmuziek voortaan
met een robotpaardenkoets ter aarde besteld.

Begrafenis-app verklaart:
‘Dit is nu precies de bedoeling’

door

Soep

Hergebruik van grondstoffen is natuurlijk heel natuurlijk.
We bestaan fysiek geheel uit herbruikte stoffen.
De hele biologische evolutie is gebaseerd op hergebruik.
Waar we ook gaan lopen we over stoffelijke resten,
ademen we lucht van talloze lang vergane medewezens.
Alleen geest is in beginsel altijd vers geweest, nieuw van nature.
Ik doel dan op de geestige soep zonder ingrediënten.
Men denkt bij soep doorgaans louter aan ingrediënten,
zoals fijngesnipperde gedachten, uitgekookte ideeën,
malse herinneringen, kruidige gevoelens, een rijke bouillon
getrokken van zintuiglijke gewaarwordingen…en vermicelli
van buitenzintuiglijke intuïties…
Geest is een oersoep zo oud als de wereld, waarschijnlijk
zelfs ver voor er belevingswerelden te ervaren waren.
Deze soep is herkenbaar als kleurloos, smaakloos, droog
en zonder substanties.
Het hele universum is ermee vervuld.
God mag weten wie of wat deze soep eet.
door

Over weetmetingen

-Als er niets gedetecteerd wordt, geldt dat dan ook als meting,
als definitieve meting van niets en generlei?
-Geldt het onmeetbare als hard bewijs voor afwezigheid of is het
een meting van het onvermogen, is het de grens van het meetbare?
-Is een storing binnen een overgevoelig detectieapparaat
te onderscheiden van een objectieve meting?
-Vreugde en pijn zijn onmeetbare fenomenen,
zelfs de meest gevoelige detectieapparatuur registreert niets.
-Poëzie is onmeetbaar, dus bestaat zij niet voor afgemeten geesten.
-De poëtische ziel kenmerkt zich door het vermogen niet te kunnen rekenen.
-Een berekenend leven zit er dus niet in voor ‘n lyrische ziel.
door

Zelfdetectie

Stel je eens voor…
deze onvoorstelbare hypothese:

De harde wetenschapper die
het kleinste, meest verfijnde
onderzoekt middels een reusachtige
mega-gevoelige detector.

Hij merkt meetgegevens op
die niets anders zijn dan
detecties van zijn eigen
opmerkzaamheid…
Zijn geconcentreerde aandacht
laat zich detecteren
als het meest ijle verschijnsel
onder nano-nivo…

Het zou de beste kosmische grap
ooit zijn ware het niet dat niemand
opmerkt dat opmerkzaamheid
zich hier manifesteert als fenomeen…
Niemanden die objectief waarnemen
hebben het wonderlijke vermogen
‘zichzelf’ over het hoofd te zien.

Wie dit tot hier nog kon volgen
heeft zich inmiddels vast al
integraal weggelachen…

door

Kachelkou

winterkleren blijven
voorlopig in de koffers
op reis naar winters
van wellicht nimmertintelingen & rillingen
liggen huiveringwekkend
voorbarig opgeslagen
onder huidig kippevelkoukachels dromen vurig
van permafrost, helaas
houdt koelkastgezoem ze
uit hun zwoele zomerslaapje mist de dichte mist als
de open haard je aangaapt
je raapt vergeefs herinnering
niets kleeft samen tot ‘n bal

door

Herfietsen

Over hergebruik van versleten, afgedankte taal gesproken.
De telefonado’s die tegenwoordig als zombies met oortjes in
draadloos lopen te oreren heten vanaf nu Wokkietokkies.
Fonetisch afgeleid van de in onbruik geraakte Walkytalky.
Het is een mooi voorbeeld van herfietsing van onze taal.
Jammer dat het van het Engels is afgeleid, dat wel weer
mooi bondig is. Nederlands is breedsprakiger… drentelkletser…
slenterzwetser… wandelbazelaar, spraakwandelaar is allemaal
te lang en te poëtisch. Loopluller zou wel weer kunnen,
lekker prozaïsch, dus ladingdekkend.
Sluit ook naadloos aan bij het Rotterdams gezegde:
‘Wat loopt je nou te lullen man!’