Onbegrijpeleuk

Bestaat kosmische humor?
Hoeveel weegt een lichtjaar?

Gewogen in een leegschaal,
wel licht, minder dan nul?

En waarom is gelijktijdigheid
sneller dan het licht?

Kan synchronicitijd alleen worden.
afgelezen op een klok die stil staat?

Is het zwarte gat de clou van dit
universum, waar andere universa
hartelijk om kunnen lachen?

Of hebben paralelle universa
überhaupt geen humor nodig
omdat er dankzij zwaartekracht
zo al genoeg weg te lachen valt?

Scheppers lachen zich een weg
door het multiversum…om het
onbegrensde verder op te rekken.

Buitenaards is onbegrijpeleuk.

Kandidaten

Als kind sloop je onhoorbaar door het ouderlijke huis. Zonder huissleutel brak je in & uit zonder braaksporen na te laten. Als betonindiaan binnen het asfaltreservaat stookte je noodzakelijke bezweringsvuurtjes op braakland van drijfzand. Zaterdagavonds
zaten je ouders in hun huiskameraquarium gebiologeerd door ‘n televisiekwis. Achter glas bezag je ze, als gevangen vis in een leefnet, meelevend met het succes van kandidaten.
Uitgekeken op het Droste-effect klom je, om geen trede te raken, tussen de trapmuren omhoog, geruisloos over het kraakgrage hekwerkje naar je kamer waar je jezelf nog slapend vond, alsof je nooit was ontsnapt. Nu nog bekijk je jezelf van boven af naar al het leven hier beneden, uitgetreden om geestig voort te bestaan.

La Lucciole

Als het aan insecten lag
viel Kerst midzomernachts
om ‘t geboren zijn te vieren
van zwermende kerstkindjes
hartveroverende toverdieren
met hun lichtgevende kontjes
zie ze wildweg rondzwieren
door de zinderende zomernacht
kleine verlossers zonder macht,
om niet, schoonheid te versieren
met midzomerkerstverlichting

Laddertje

Hoe laat is het nu op de zon?
vroeg Wittgenstein de wereld af,
zonder antwoord te verwachten.
Wat voor dag is het daarboven?
Altijd zondag? Een oase van rust
waar Ludwig zwijgend in dwijnt.
Doet onze zon ooit ‘n oog dicht
als haar licht blijvend schijnt?
Haar ene oog waakt rondom
als puur goud in een vissekom.
Ludwig droomde van ‘n laddertje
naar de zon dat hij wegwerpen kon.

Arkadië

Blijf je leven lang bewust naïef,
leef argeloos onbekommerd als
‘n opgewekt prooidier in deze
open inlichting van Arkadië.
Rust vredig als ‘n luis verborgen
in de vacht van de geslepen,
berekenende roofdieren
die van alles de prijs weten,
nergens de waarde van kennen.
Koester je onzichtbare status
van nooit ontdekte soort en
verspreid de ondraaglijke jeuk
van dit alomvattende mysterie…

‘Waar blijft het heelal toch?’
‘Het had beloofd…!’

(citaat uit: Herenleed)

Gen-techhaiku’s

De gen-techkudde
van grasetende wolven
graast vluchtheuvels kaal

*

Een haaikoe gekruist
met de zeekoe geeft zoveel
meer melk dan een luis

*

de mens is ook maar
een raar dier met voorpootjes
waarmee het Bach speelt.           (Pieter Hulst, onbedoeld haikudichter)

*

Vruchtvlees zonder schil
consumens wil niet pellen
drinkt liefst sap uit blik

*

Na de kweekvleeskip
komt de kweekvleesmens in zicht
met de dikste pens

*

Recreatie

Boetseer vòòr
elk gebed:
eerst even
‘n godje van klei
‘t hoeft niet te lijken
reken gerust alles goed,
maar ‘n baardje staat
altijd wel aardig
godjes scheppen is zo
godallemachtig mooi bezig zijn
het verliest zich vooral in details
waar allerlei goddelijks in schijnt
‘n zeldzaam voorrecht
ingebed in zichzelf
dankbaar bak je
god’s kleiheid af
je ziet dat het goed is
sla nu het beeldje
godgloeiend tot gruis
verstrooi het over de bodem
van dit openluchtterrarium
om de weg te effenen

voor het wegwezen

vormloos genezen

Techmens

Is het niet wreed wonderlijk
hoe ‘t hele helende water
door duizelwekkende
buizenstelsels opgezogen
verhit tot een handjevol
graden Celsius,
onder hoge druk gezet
dwars door honderdzoveel
speldegaatjes van een douchekop
geperst tot spetters….
‘n alledaags wonder dankzij
domweg gedraai aan kranen.
Zo verwonderlijk omslachtig
reorganiseert de techmens
het mensenleven
dat ook zonder paraplu
naakt in de regen kan dansen