Het oude kind kwam er al gauw achter dat een pluim, een medaille of een lintje mooie volwassen chantagemiddelen waren om jou op hun enig juiste dwaalspoor te zetten…en iemand te worden. Wat wisten volwassenen nu eigenlijk van het leven en de wereld als ze er zelf zo’n puinhoop van maakten…om daarna hun eigen dikke schuld bij een god neer te leggen in ruil voor een pluim of een lintje. Als het kind hen hoorde praten over hoop dan zag het alleen de puinhoop, dan verkoos het om niemand te zijn. Tot het kind ontdekte dat het zijn geen keus was maar een natuurlijk gegeven. De andere kant van de medaille was er niet.

In een natuurbos is de boel altijd aan kant. Geen rotzooi,geen afval, geen vuil op de vloerbedekking. Zelfs wanneer al het blad valt, dan nog ziet het er keurig uit. Dat is vreemd want je ziet nooit een mier met een bezem in de weer, of een everzwijn die met stoffer en blik vuilnis in een grijze zak propt. Nergens zie je een hert die met een stofzuiger het mos schoonzuigt. Geen eekhoorn met een bladblazer.
Alleen de wind blaast soms een blaadje op de juiste plek.
De verborgen schoonmakers zijn insecten, wormen, schimmels, bacteriën zij verteren ‘dode resten’ waar je bij staat en maken er behapbare voeding van. Deze ‘lagere dieren’ zijn voor de meeste mensen schadelijk ongedierte.
Het enige duurzame geschenk van de mens aan de natuur is
onafbreekbare kunststof die de hele planeet inmiddels vergiftigt.
Een twijfelachtige verdienste van de kroon der schepping.

Geachte lezers van Openbaar Geheim,

Zoals u weet is het digitale blog inmiddels een volkomen achterhaald medium. Waarom nog publiceren en communiceren via digitaal versleutelde taal… waarom genoegen nemen met dit beperkte schermpje als de geest zelf zo’n oneindig panorama biedt?
Vandaar dat Openbaar Geheim vanaf nu verder gaat in de Wolk, dat wil zeggen via telepathische kanalen.

Voortaan zult u de stukjes via telepathisch wegen ontvangen, in uw dromen, op klaarlichte dag, als plotselinge invallen, inzichten, als beelden die u bijblijven, dingen of wezens die u spontaan een verhaal vertellen, poëtisch aandoeningen…gewoon alles waar Openbaar Geheim u tot nu toe in voorzag komt vanaf nu direct uw bovenkamer binnen.
Er verandert verder niets, u hoeft niets te doen behalve afstemmen op het geëigende kanaal.

Uiteraard kunt u op het blog uw reacties achterlaten op de ontvangen bijdragen als u nog niet over telepathische middelen beschikt, dit laatste heeft natuurlijk wel de voorkeur.

Met hartelijke groet,
namens de redactie van OG

Op een exotisch onbewoond eilandje in de stille oceaan bloeit een uiterst zeldzame bloem. Het is één van de laatst bekende exemplaren. De bloei schijnt volgens botanici onvoorstelbaar mooi te zijn, haar kelkbladen fluctueren van de een naar de andere kleur waar je bij staat. Een hemelse hallucinogene geur stijgt op uit de kelk.
Echter…deze uitzonderlijk bloem lijkt allergisch voor menselijke aanwezigheid.
Overal waar hij door mensen ontdekt werd verdween hij.
De bloem is als uitstervende soort gekenmerkt, de naam wordt bewust geheim gehouden om de kans op voortbestaan van de soort te bevorderen.
Als u van bijzondere bloemen houdt ga er dan vooral niet naartoe,
negeer deze unieke soort. Vergeet haar bestaan, daarmee bewijs je de bloem een dienst.

Dieren geloven niet, maar ze moeten er wel aan geloven…aan de mens.
Ze moeten geloven aan de god die hun kwaliteit van leven en dood bepaalt.
De mens heerst als een god over de dieren. Hij zet ze gevangen in dierentuinen.
Hij bejaagd ze, fokt ze en slacht ze af op industriële schaal, vergiftigt ze, ontneemt ze hun leefgebied en roeit hele soorten uit.
Een enkele uitverkoren diersoort krijgt een paradijselijke behandeling als huisdier,
zolang ze zich maar niet te dierlijk gedragen…het troeteldier, kat of hond.

De mens gedraagt zich als een zelfverklaarde godheid die over het dierenrijk heerst.
Een godheid die alle trekken vertoont van een wraakzuchtige, sadistische god.
Het enige verschil met de oudtestamentische god is dat het dier volkomen onschuldig is, nooit beging het dier een zonde tegen de godheid.
De dat godheid zichzelf nooit bevraagt over de rechtvaardiging van zijn wangedrag laat zien dat de mens een redeloos wezen is, wars van zelfreflectie.
Blind voor het feit dat dieren zijn eigen voorouders zijn.

Ieder menselijk wezen zou de neiging hebben om wrok en haat koesteren als hij dergelijke misdrijven moest verdragen. Het wonderlijke van dieren is dat ze geen wraak en haat koesteren. Geen oog om oog tand om tand. Ze lijken blind te vertrouwen.
Alleen daarom zijn dieren al goddelijker dan de mens.

Dat men een levend wezen tot pulp vermaalt en in zijn eigen darmen
propt, niet om daar te verteren maar om de dood te conserveren.
Een dergelijke wreedheid en vernedering kon de worst zich niet voorstellen.
En dat zovelen daar gretig achteraan zouden lopen, ondenkbaar.

Wetenschap bedrijft onbedoelde humor…let wel: de wetenscheppers kunnen er zelf helemaal niet om lachen. Wetenschapbedrijvers houden niet van wonderen.
Ze zijn overtuigd dat de wereld in logische, rationele termen totaal verklaard kan worden.
Dat welke verklaring dan ook, slechts een dode kaart is van een levend gebied dringt kennelijk nooit tot hen door.
Ze leven in de kaart en verwaarlozen de levende directe ervaring van het gebied.

Dat de schepping doelgericht geschapen zou kunnen zijn is wetenschappelijk ondenkbaar en kennelijk hoogst onwenselijk voor hun theoretisch modellen.
Zo wil de wetenschap ons doen geloven dat de ‘Big Bang’ zomaar spontaan het heelal veroorzaakte. Daarvoor was er ‘Niets’, geen materie, geen tijd, geen ruimte…
Hier begint de humor pas goed, want wat is de definitie van een wonder?
Iets dat uit niets wordt geschapen. Alleen tovenaars kunnen dat.

Deze wetenschappelijke schepping vanuit Niets zou zomaar zonder intentie zijn gebeurd.
Dat is nog veel wonderbaarlijker dan dat een tovenaar iets met intentie uit het Niets zou toveren.
Het maakt alles alleen nog maar wonderlijker dat juist de wetenschap ons dit vraagt te geloven. Eigenlijk vraagt ze het niet eens, nee ze legt het op als een dogma.

Wetenschap nodigt ons dwingend uit: kom toch lekker in de kaart leven, hier op de kaart hebben wij alles onder controle. Welkom in Flatland, hier is het veilig, hier zijn alleen papieren tijgers.