Filosofabels

door

De bijna-drone-ervaring

Sinds de drone lijkt de uittredingservaring
binnen ieders bereik gekomen,
zonder het eigen leven op het spel te zetten.

De modern schermmens wordt in elke docu,
film of reklame doodgegooid met het leviteren
van een gewichtloos vogelperspectief.

Men is lichaamloos en zweeft moeiteloos
in de richting waar de aandacht naar uitgaat,
het zien zelf is het besturingssysteem…

Geestige Hi-tech van de oorspronkelijke natuur?

Elke sterveling kan voortvluchtige beelden
nu op zijn beeldscherm beleven.
Het menselijk lichaam vliegt weliswaar niet,
maar de ziel vliegt des te beter.
De ziel die zelf niet waargenomen kan worden,
maar zelf waarnemend is, als een zon rondom…

De meesten zien de ziel niet zitten. Wat klopt…
want ze vliegt en registreert.
Een visueel voorproefje op het visionaire aspect
van de dood, wie kent hem eigenlijk…
die doorlopende voorstelling?

door

Circus

Je werd plompverloren
geboren met een staartje,
zeldzame uitzondering op de regel
die voorschreef geen staart te dragen.
Meteen bij de geboorte begon het ding
al te kwispelen.
Professoren bogen zich over het geval,
die zwiepende speling van de natuur
waar je maar mee moest leren leven.
Moeder naaide in elke broek keurig een staartgaatje.
Iedereen herkende jou als die bezienswaardigheid.
Het circus bood jou een baan aan als publiekstrekker.
Toen je merkte dat je hele diverse wezen alleen nog maar
tot staart gereduceerd werd, begon je eraan te knagen.
Uiteindelijk besloot je tot amputatie.
Dat werd je niet in dank afgenomen, men vond je
een ondankbare hond om zo’n geschenk weg te gooien.
Men staarde je na: ‘daar gaat die man zonder staart!’
Je miste je staartstuk niet, het kwispelde toch wel door,
maar alleen puur van binnen.
Nu was je wel het laatste waar het circus op zat te wachten.
door

Verontwoording

Het komt gewoon omdat antwoorden
altijd weer nieuwe vragen baren.
Omdat talige antwoorden
directe zintuiglijke ervaring in de weg staan,
als een probaat voorbehoedsmiddel.

Het is omdat je beter de vrucht direct zelf kunt proeven
dan er een smakelijke verhandeling over lezen.

Omdat je beter letterlijk in muziek op kunt gaan
tot je niet meer weet wie of wat je bent…
dan dat je er een goed onderbouwde
musicologische analyse over leest.

Leer een boom kennen door hem om te zagen,
zijn weerstand te voelen bij elke jaarring
die je weet te bereiken…tot je zaag erin vastloopt
en je spijt krijgt dat je er ooit aan begon…
dat je je dure zaag niet meer uit de stam krijgt
en je het nakijken hebt…hoe de bast
de wond dichtgroeit door de jaren heen.
Je zaag wordt in de bast opgenomen als
merkteken van je toegenomen begrip.

Begrip is je verontwoordelijkheid nemen.

door

Waarom vragen?

Hoeveel denk je te begrijpen van alles wat je hoort of leest?
Weet je wat je mist…waar je geen vat op krijgt of heb je geen idee?
Ga je nog verder op onderzoek als je iets niet begrijpt of denk je…
ach, zoek het maar uit?
Neem je makkelijk iets aan van een autoriteit?
Zo ja, wat zijn jouw criteria voor autoriteit, zie je jezelf als autoriteit die bepaalt wie autoriteit verdient?
Als een baas die bepaalt wie de baas mag spelen?
Geef je makkelijk toe dat je iets niet begrijpt…iets niet weet?
Of weet je dat niet zo zeker?
Kun je bij muziek of bij het proeven van een vrucht van begrijpen spreken?
Zo ja, gaat dit begrijpen dieper dan bij iets taligs?
Of zijn het onvergelijkbare domeinen, het talige en de directe zintuiglijke ervaring?
Kun je van iets genieten wat je totaal niet begrijpt?
Wat denk je percentagegewijs zeker te weten?
Of twijfel je regelmatig over dat percentage?
Weet je meer niet dan wel…of andersom?
Stel dat je niets zou weten, had je dan nog zin als niet-weten de zin was?
Denk je liever alleen aan dingen die zin hebben of een doel waar je belang bij hebt?
Denk je vaak, schiet ik er iets mee op of word ik er beter van?
Of denk je liever doelloos en vrij van belangen ongeacht of het iets oplevert?
Als je iets meent te begrijpen, begrijp je dan niet in wezen alleen het talige begrip in plaats van het fenomeen?
Vind je dat iets een naam geven, iets begrijpen is?

Heb je Padgett Powell ooit gelezen, ‘De Vragende Vorm’?
Waarom eigenlijk ook niet?

door

De fabelachtige Wegberen

Voor de nieuwsindustrie waren ‘beren op de weg’ nu eenmaal het beste verdienmodel.
Hoe meer beren op de weg hoe beter. Het nieuws creëerde dagelijks files van beren op
alle door en toegangswegen. Het leek erop dat er steeds meer beren in het verweer kwamen tegen het gangbare menselijke verkeer.
De publieke opinie vond het burgerlijk om ongehoorzaam te zijn en dat die berenmenigte zich helemaal niet op wegen mocht begeven. Dat ze dat toch deden leverde veel gespeelde verontwaardiging op.
Het ging de verweerberen namelijk alleen maar om een detail, namelijk: het recht op voortbestaan. Een fictief recht dat helemaal niet leek te bestaan, in geen enkel wetboek.
De brutale beren negeerden ijskoud de verboden van de rechter, omdat ze zich sterk maakten voor het algemeen belang, al moesten ze daarvoor hachelijke ontberingen doorstaan. Iedereen stond erbij en keek ernaar…Hoe die beren….
Onontbeerlijk.
door

Vragen & draaien

Geachte excellentie,
U draait, maar wij vragen:
Waarom geldt dezelfde wet voor uw soort anders dan voor andersoortige
mensen?
Het spijt ons excellentie,
maar u draait steeds dezelfde onoprechte mantra af, daarom wij blijven u
vragen:
Waarom mag uw soort betaalde lobbyïsten inzetten om de eigen
deelbelangen veilig te stellen, als de rest geen toegang heeft tot de
heersende macht?
Helaas excellentie, U blijft draaien en wij blijven vragen:
Waarom alleen degenen die de financiële middelen hebben toegang krijgen
tot het recht?
Geachte excellentie,
U draait steeds meer door, wij vragen u om vrijwillig te vertrekken.
door

Kaalvraat

De girafhoge Acacia-bomen in Afrika
maken gif aan in hun bladerdek
zodra ze worden aangevreten door de langnekken.
Daarbij geven de bladeren een geur af
om andere bomen te waarschuwen
voor het naderend girafvormige gevaar.
Zodat ook die alvast gif kunnen aanmaken.

Dat de ingeboren menselijke natuur
door kaalvraat bedreigd wordt is inmiddels zonneklaar.
De geursignalen zijn alarmerend voor elk reukorgaan,
maar welk tegengif kan een mens aanmaken?
De giraf die onze ziel aanvreet en onze natuurlijke staat bedreigt
heeft de vormloze vorm aangenomen van een ‘algoritme’.
De alarmerende stank die de aangevretenen verspreiden is niet te harden.
Met welk gif schrik je dit vormloze monster af?

De neus, die de ‘zetel van de intuïtie’ is, vertelt mij onomwonden
om uit te loggen, geen data meer te voederen, om niet meer op te laden,
de stekker eruit, als tegengif.

door

Rauhfaser

“Het Syndroom van Rauhfaser”, zo luidde de officiële diagnose.
Acute allergische symptomen bij elke vorm van behang…
uiteindelijk resulterend in een rouwfase.
Waarom mocht een muur niet gewoon muur zijn
en er uitzien als een muur, desnoods ongestuct, rouw en ruw?
Dan was er nog dat klankbehang, die alomtegenwoordige terreur
van muzakpulp die elke stilte tergend traag verwurgde samen met
het borreltafelbehang, dat loze gezwatel om aan het woord te blijven
en verhulde dat men niets te melden had.
Zoals bij zovele syndromen kon je je afvragen:
Wat het eigenlijke probleem was, de kudde of het zwarte schaap?
Was het normale niet de ziekte en het abnormale een gezonde weerstand?
Maar niemand leek zich iets af te vragen.
Alsof er een behang van zwijgen…
door

Seance bij de bushalte

Zeg ken jij die eh…je weet wel wie ik bedoel..?
Ja, je bedoelt die ene bekende…hoe heet-ie ook weer?…met die piercing in z’n…
Nee, het is juist een vrij onbekende…heeft een vrij onopvallend voorkomen…
Ja, die Amerikaanse toch?
Nee, het is een psycholoog of iets in die richting.
Ach nee, weet je wat ik dacht…ik dacht dat het een vrouw was…
Nee joh, maar los daarvan: wist je dat die getrouwd is met die Britse kunstenares.
Een Britse? Ik dacht dat ze gereformeerd was?
Welnee, ze is autodidact en toevallig ook echtgenoot van die klimaatactivist.
Hoezo toevallig ook…en hoe weet jij dat?
Volgens mijn paragnost zijn die dus ooit getrouwd geweest…
Geweest? Is die dan nu weer vrijgezel of inmiddels weer hertrouwd?
Nee, maar die zitten nu dus samen in een groepspraktijk met vier andere patiënten.
Dat meen je niet…dat is toch bijna occult…en ik maar denken dat het een vergadering was van de vereniging van huiseigenaren.
Was het maar waar!
Waar blijft die tram trouwens.
Je bedoelt de bus!
Ja die!
Rijdt die wel op zon en feestdagen?
door

Fabel van de Steen

Er was eens ‘n steen,
met een gat erin
dat groter was
dan de steen zelf.
De vorm van de steen
was gelijk met de contour
van het gat
dat haar van binnenuit
hermetisch had omvat.
De steen bezat ook nog eens
een kleur, die in de verste verte
op geen enkele andere kleur leek,
maar niet van echt te onderscheiden was.
Het soortelijk gewicht was zo licht
dat de steen amper schaduw wierp,
alsof ze transparant was.
Wie deze steen nooit met eigen ogen zag,
kon zich er geen voorstelling van maken.
Desondanks of dankzij?, was dit een steen
om nooit te vergeten.

Op de kaalte van dit onvoorstelbare
kunnen nu gedachten groeien als haren.
Gedachten over hoe, wat, waarvoor,
hoezo, waar, waarom, welke gek verzint zoiets?
Deze gedachtenharen zullen in de war raken,
men zal ze vergeefs willen kammen, bijknippen,
watergolven, permanenten, vlechten,
modelleren tot een coherent kapsel.
Alleen een tondeuse zou uitkomst bieden
of plotselinge haaruitval.