bewust zijn
is de onverwoestbare
kanarie in de kolenmijn
van het zijn
en bovendien de olifant
in de bovenkamer
en ook nog eens tegelijk
de blindste vlek van de geest

waar je ook bent
overal zit die kanarie
op de rug van die olifant
uitzinnig stil te zingen
over deze geestige
blinde vlek…

je struikelt hier
overal over
olifantastische
kanariepopulaties

het lijkt wel een plaag
als het geen zegen zou zijn
dat de blinde vlek
alles ziet zonder ogen

In de geest
van deze huidige eindtijd
waart het harig beest weer rond

met een vacht
van jaren die gestaag onthaart
één haar per jaar

zal ooit de huidige huid
totaal kaalverklaard
het tijdloze ervaren?

wie weet maakt
iets ergens
ooit nog eens
een pruik van al
die verloren jaarharen?

een haarprothese
waar het geestige beest
als het ware
nog eens netjes mee
voor de dag kan komen?

of blijft het bij dromen
van een jaargroeimiddel
of een jaartransplantatie?

Die legendarische ‘open deur’ van de bovenkamer
was eerder nooit ontdekt
laat staan dat er zich een postbusgleuf in bevond

Het verwonderde zich dan ook
toen er stapels enveloppen aanspoelden
op de kust van de deurmat
terwijl de hongerige brievenbussleuf bleef gapen

Een groeiende stapel barricadeerde de open deur
waren het afscheidsbrieven van hen die geschiedenis schreven…
boodschap, liefdes of sollicitatiebrieven?
Bestaan was immers één grote vacature…

Ooit was het wachten geweest op die ene brief die nergens
bezorgd kon worden, die ultieme brief van een nooit
verwekte afzender met daarin:
de geheime formules der ongeschreven wetten…

Het bewust vergeefse verwachten schiep
evenwel onbeschrijflijke ruimten

Maar nu de golf van post de deurmat overspoelde
opende je brievenopener geen enkele envelop,
liever sneed ze moeizaam het dagelijks brood,
jouw eigen twee beren besmeerden
boterhammen met… ja met wat eigenlijk?
met de onmiddellijke ingang van nu

Ach, natuurlijk,
dat hadden de onbeschrijflijke ruimten geopenbaard,
de onmiddellijke ingang van nu…

Volmaakte chaos is een doos
met alle puzzelstukjes,
niets meer aan doen,
compleet is compleet overbodig…
en of stapels reclamefolders gedumpt
achter de geluidswal, schimmels zullen alles verteren.

of een planetaire plaag van een zoogdier
dat totale controle wil over de natuur
met een kwekerij van laatste strohalmen.

Volmaakt is de chaos
van fabelachtige spraakverwarring,
onbevlekt verwekt door het misverstand
dat taal misverstanden kan oplossen.

Volmaakte chaos is het hervinden
van wankele balans na elke ramp,
fijnafstelling van kosmologisch evenwicht.

Volmaakte chaos is het onwaarschijnlijke genie
van een ‘onbegrepen orde’ betrapt op het moment
dat de cyclus nog onvoltooid bestemming gaat vinden

Volmaakt is de chaos van een herfstbosbodem,
bladval rot gestaag weg tot zich verheugende compost
als voorbereiding van nog vele lentes

Volmaakte chaos is die bovenal deze intrigerende melodie
van mysterie, die niemand kan meezingen of nafluiten,
onnavolgbaar…nergens klinkt ze niet

toont ‘n museum zich
niet soms vaak
of steevast als
rariteiten-terrarium
als een ‘Bizarrotheek’

die steriele glastempel
van en voor de ‘Homo Artosaurus’
dat betekenisgenererende
zoogdier
dat met kunstlicht
en klimaatcontrole
alles kunstmatig conserveert
voor nog ongeboren generaties
archeologen die botjes
van Artosaurussen met
penseeltjes opgraven

binnen het terrarium lijken dingen
opgesokkeld, ingelijst
of als hoopje zand, glas of peulvruchten
neergepleurd
best wel apart
of nogal heel bijzonder?

dan weer eens volgestort
met zaalvullend materiaal
kamerbrede nietszeggendheid
die dan opeens overweldigend
meervoudige nietszeggend blijkt
per strekkende vierkante meter

de curator zet ingezegend
door diverse kunstpausen
categoriserend
als ‘n sorteermachine
diverse dingen
tegen elkaar op & af
en noemt het
debiliserend geniaal
om welk dier dan ook
doorgezaagd op sterk water
de diepstgaande verveling
te verbeelden
ondertiteld
met een sterk verhaal
lijkt elk loos object
allerminst op overbodige
materiaalverspilling

als het label ‘Kunst’
te beperkend
is voor wat dan ook
zou het label dan niet
uitgegumd…

is bestaan op zich niet al een
‘geen idee wat ik meemaakbelevenis’

Het is statistisch onmogelijk dat ik besta.
Er moet dus wel een zeer geavanceerde fraude in het spel zijn.
Een samenzwering die deze ‘meest onwaarschijnlijke optie ooit’
mogelijk heeft gemaakt. Het feit dat er geen bewijs is laat alleen.
zien hoe doortrapt men alle sporen gewist heeft.
Toch ben ik blij dat ik er ben en hier nu sta
al was het alleen al om hiervan te kunnen getuigen
met deze beste toespraak ooit…
zodat het volk ervan doordrongen is dat ieders bestaan
een complot is van de geest over de materie.
De geest manipuleert welke materie dan ook,
we worden geframed met ontoereikende informatie
en daar bedank ik voor, vol overtuiging.
Dat we bestaan is in eerste beginsel dus zeer geestig.
Immers, als dit niet het geestigste ooit was…
dan zou er niemand zijn die hierom kon lachen.
Het is maar dat u het weet.

Het bord Verboden Toegang
blijkt een uitnodiging…

Kom, hier
hier achter,
hier ligt het,

achter dit hek
achter deze deur
achter deze muur…

geheimen die zich openbaren
door deze grens over te gaan
door deze regel te overtreden
door deze eenzijdige afspraak
niet meer na te komen

Welkom in dit verboden domein
van Openbaar Geheim

Vijftien losse letters openbaren zich
in talloze zinloze zinvolle zinnen
onbedoelde meerduidige poëzie
verborgen in een eenduidig verbod

Namens de bomen kan ik zeggen
dat zij zelfs met de kennis van nu
nog gestaag tot in de hemel groeien

Namens de vogels: het heeft niet
aan de zon gelegen, ook de maan
heeft elke medewerking verleend

Namens de nabestaanden weet ik
even niet wat ik erover zeggen moet,
traanvocht vervormt hier het script

Namens de daadkrachtige plegers
verklaar ik bij deze dat wij niet wisten
wat we deden, nalaten leek geen optie

Namens alle wee & deemoedigen jammer
ik uit plichtsbesef met de wolven mee,
dit staat gedrukt in mijn taakomschrijving

Namens de afwezige autoriteiten is…….
dit stuk is met dekkende inkt onleesbaar
gemaakt…………..te gevoelige informatie

Namens de autocue kan ik mededelen dat
ondergetekende niet juridisch aansprakelijk
is voor persverklaringen, excuses hiervoor

Namens de lieve hemel, mag ik melden dat
er is ruim plaats voor ieder wezen, al luidt
het advies geen enkele bagage mee te nemen

Namens ‘t stille getuigen is dit wat er gebeurt:
al worden woorden gevoerd, eet ze nooit op,
ze leiden om de tuin van het onverklaarbare

Namens ‘t onverklaarbare: plaats overal sierlijk
vraagtekens bij, vooral bij u zelf, want hoe kan
het…Immers, zijn wij niet onverklaarbaar hier?

Volgens dichters waren sterren sproeten
op het vergezicht van God, de volle maan
‘n moedervlekje, onze geest ‘t kuiltje in haar kin

Volgens theologen was God echter
‘n autodidact met behoorlijk overgewicht
en meervoudig begaafd in toverkunst

Volgens wolken was God weer
‘n hemel om in te verdwijnen en zomaar
vanuit niets weer in te verschijnen

Volgens natuurkundigen mocht God niet
dobbelen en vonden het vals spel toen God
door toeval chronisch gokverslaafd bleek

Volgens bijen was God veeleer ‘n bloemkelk
om dronken als een tor op te gaan in ‘t nectar
van Nirvana, dat bevrijdde elke bij

Volgens beurshandelaren was God grof geld
zijn vrije markt een aards paradijs om in
te speculeren dat hebzucht goed was

Volgens de astronaut was er in de ruimte
geen God te vinden, hij vond afwezig bewijs
het bewijs van afwezigheid, hij blij

Volgens de vlo was God een kat,
haar vacht was een blijvende thuisreis
in het fluwelig warmteparadijs

Volgens digitalen was algoritme
‘n DataGod op wiens meedogenloze getallen
men moest dansen, 220 beats per minute

Volgens mijn moeder was het lot haar God,
‘n leven lang werken en dan kapot,
uitgewerkt bleef alles toevallig heel

Volgens de filosoof was God dood,
kennelijk wel ooit geboren en overleden,
kon dus ieder moment herboren worden

Volgens het kind was spelen goddelijk,
spelend met spelregels van evolutie,
‘n spelend geheel dat wint aan stroom

Volgens de vis is de oceaan een God
die niet te vinden is, waar de vis
ook zoekt, nergens geen oceaan

Alleen de zon heeft geen idee van God,
ze straalt slechts, onophoudelijk subliem,
ongeacht aan wat of wie, geeft ze zich weg