Met een gemengd gemoed van vergeefs enthousiasme betrad de veel-lezer de overvloedig gesorteerde boekhandel. Duizenden betitelde ruggen staarden hem aan vanuit de muurhoge kasten. Alsof je in een flatwijk wandelde. Waar elk gezicht je aanstaarde met een blik van: ‘haal me hier weg, neem me mee… maakt niet uit waarheen!’
Het lezersleven was sowieso al met geen zestig pennen te beschrijven…
En toch bleef men kennelijk verwoede pogingen doen, gezien het aantal boeken dat er per dag verscheen, om en nabij de zestig…
Het verheugen over welke juweeltjes er nu weer bijgeschreven waren ging hand in hand met het besef dat deze vloedgolf van boeken door geen sterveling meer viel bij te lezen.
Het flauw winterse zonnetje door de etalageruit verleidde de lezer om weer naar buiten te gaan, waar musjes zich bij de regenplas vrolijk maakten over de verloren boterham platgereden op het fietspad. De sterveling nam zich voor alleen nog maar te lezen wat onbeschreven was. In dit geval, feestende mussen in de plas.