Blikfruit hoef je niet te kauwen, niet te schillen, niet in partjes te snijden,
je giet het eeuwig verse sap zo achterover.
De blikschil blijft achter op de dorstlessende plek.

Sommige zure natuuradepten noemen de plek `het milieu’, terwijl ze miskennen hoeveel dorst er geleden wordt.

Onze aarde is een zeer dorstlessende plek gezien de ontelbare blikschillen die haar gezicht wat opfleuren met kleuren die de blik verkwikken..

Leven is dorst, drinken of verzuipen.
De zuurlingen beweren dat blik niet in de natuur hoort.

Hoe kortzichtig kun je zijn, aluminium komt uit de buik van moeder aarde, puur natuur.

hoe ruim is je blik?