dit

is voorlopig het hoogste punt

van deze Babelse taalstapelgekte

stop hier met lezen en begin onderaan

 

punt

ieder punt is het top-

op deze naamloze wereld

taal is de verbeelding van grip

het vrij beschikbare toe-eigenen?

wat is taal anders dan je met namen

als je zelf levengevend gebied bent?

hoe kun je ooit leven in de taalkaart

het is een ruïne van stapelgekte

deze woordentoren komt nooit af

dat begrippen begrijpen inzicht is

hierop stapelt zich het misverstand

kan vervangen als volwaardig surrogaat

de directe levende ervaring van het gebied

een denkbeeldige bodem, de aanname dat naam

op wat voor grond wordt deze taalstapel gebouwd?

woord voor woord met specie van spaties

letterlijk vanaf de grond opgemetseld

want wat is een woordtoren zonder fundament

klim al lezend vanaf hier, regel voor regel naar boven